06.05.1976
Neðri deild: 100. fundur, 97. löggjafarþing.
Sjá dálk 3778 í B-deild Alþingistíðinda. (3073)
254. mál, Fiskveiðasjóður Íslands
Garðar Sigurðsson:
Herra forseti. Eins og hv. frsm. sjútvn. sagði, þá stöndum við allir að samþykkt þessa frv. ef þær brtt., sem við flytjum, verða samþykktar. Þessar brtt. fjalla um það að tengsl Fiskveiðasjóðs við Útvegsbankann verði ekki slitin. Það varð að samkomulagi milli mín og annarra í n. að ég stæði að frv. að öðru leyti, þó ég hefði fremur kosið að hafa viss atriði nokkuð öðruvísi. Vil ég aðeins geta eins atriðis, sem er um skipun í stjórn Fiskveiðasjóðs.
N. var sett á laggirnar til þess að kanna þetta mál og sitja saman þetta frv., og hún gerði till. um að ekki yrði fjölgað í stjórn Fiskveiðasjóðs, þar yrðu áfram 5. En þarna er bætt inn fulltrúum hagsmunasamtaka, þ.e.a.s. einum fulltrúa frá fiskvinnslunni og einum fulltrúa frá sjómönnum, og síðan er tekinn inn maður sem kemur án tilnefningar, skipaður af ráðh. En hins vegar er annar fulltrúi Landsbankans og annar fulltrúi Útvegsbankans, þessir bankar höfðu tvo fyrir, þeir fara báðir burt. Ég held að það sé til bóta að fulltrúar hagsmunasamtakanna fái sæti í stjórn sjóðsins, en vægi atkvæða þeirra aðila hefði orðið meira, ef þeir hefðu fengið 2 menn af 5, heldur en er gert ráð fyrir nú, að þeir verði ekki nema 2 af 7. En til þess að gera ekki mikinn ágreining og tefja tímann, þá gat ég eftir atvikum fallist á þetta atriði þar sem það stóð til bóta, sú breyting sem gerð var, að því leyti að fulltrúar sjómanna eru í þessu einnig.
Hins vegar er varla hægt að afgreiða þetta mál öðruvísi en að geta aðeins um málsmeðferðina. Þegar þetta frv. er sett saman er Útvegsbankinn ekki spurður um eitt eða neitt. Málið er ekki borið undir stjórn eða bankaráð Útvegsbanka Íslands. Og þegar ég hitti hér úti í Landsbanka í gær eða hvort það var Í dag formann bankaráðs Útvegsbanka Íslands, þá hafði hann ekki heyrt getið um málið. Sýnir það að þarna er farið dálítið einkennilega að, vegna þess að í upphafi var Fiskveiðasjóður deild Í Útvegsbankanum. Tengsl Fiskveiðasjóðs og Útvegsbankans voru skert fyrir 14 árum, 1966, og nú með samsetningu þessa frv. var gert ráð fyrir að tengsl Fiskveiðasjóðs við bankann yrðu rofin algjörlega. Þegar slíkt stendur til finnst mér ákaflega undarlegt að ekki skuli haft samband við bankastjóra eða bankaráð, ekki síst með tilliti til þess að þessi fjárfestingarsjóður mun vera sá elsti í landinu, stofnaður fyrir liðlega 70 árum. Hefði þetta mál verið þannig að átt hefði að taka til endurskoðunar stöðu annarra fjárfestingarsjóða gagnvart bönkunum, t.d. Iðnlánasjóðs gagnvart Iðnaðarbanka, Stofnlánadeild landbúnaðarins gagnvart Búnaðarbanka, Byggingarsjóður ríkisins gagnvart Landsbanka o.s.frv., þá væri svo sem ekki mikið við það að athuga þó að þetta hefði verið hluti af ákveðinni heildarstefnu Í málum fjárfestingarlánasjóða. En svo var ekki. Það átti einungis að snúa sér að þessum sjóði. Mér hefði fundist lágmarkið að höfundar frv., en einn þeirra er staddur hér inni í þessari hv. deild, hefðu getað rætt um þetta við bankaráð Útvegsbankans, þó ekki hefði verið nema formanninn. Og annað er það, að þegar hv. sjútvn. þessarar d. fær málið til meðferðar eftir 1. umr., þá vorum við flestir auðvitað í þeirri góðu trú að þetta samráð hefði verið haft. Það gat ekki nokkrum manni dottið í hug að það hefði ekki verið gert, svo sjálfsagt þótti okkur þetta. Og formaður n. vildi bara afgreiða þetta. Eftir nánari athugun, málið var athugað á tveim fundum, var ekki einu sinni stungið upp á því að senda málið hlutaðeigandi aðilum til umsagnar. Landsbankinn lét þarna mann frá sér, Útvegsbankinn sömuleiðis og sjóðurinn algjörlega slitinn úr tengslum við Útvegsbankann og staða starfsfólks sjóðsins hefði orðið ótrygg. Það eru þessi atriði sem ég hef við málsmeðferðina að athuga, og mættu menn gæta þess í framtíðinni að sýna þá tillitssemi þeim aðilum, sem mál varða mikið, að bera þau undir þá, a.m.k. að gefa þeim kost á að segja álít sitt í umsögn.