20.12.1976
Efri deild: 32. fundur, 98. löggjafarþing.
Sjá dálk 1461 í B-deild Alþingistíðinda. (1121)
136. mál, almannatryggingar
Frsm. minni hl. (Helgi F. Seljan) :
Herra forseti. Ég ætla mér ekki að halda uppi neinu málþófi um þetta mál. Ég tel að við höfum haft nokkurn árangur af eftirgrennslunum okkar og aðfinnslum í þessu efni. Ég hlýt þó að játa það aftur, sem ég gerði á laugardaginn, að að mörgu leyti fannst mér sú till., sem við fengum að sjá að morgni laugardagsins um breyt. á 3. gr., eðlilegri og ég hefði getað fallist á einhverja lausn því skylda. Þar var í raun og veru ekki svo miklu breytt. Þar var verið að reyna að halda þessu kerfi nokkurn veginn óbreyttu, þannig að það verkaði á vissan hátt eins og það hefur gert, og sú lausn var sú sem ég hefði einna helst getað fellt mig við, þegar var búið að hefla mesta sérfræðingaorðbragðið af henni og hún var orðin nokkurn veginn skiljanleg, því að við fengum á því skýringar sem nægðu okkur hvað þarna væri átt við. Engu að síður vil ég taka það fram, að þrátt fyrir það að ég virði þann vilja sem komið hefur fram bæði hjá hæstv. heilbrrh. og hv. formanni heilbr.- og trn. til þess bæði að koma til móts við okkur um skýringar og lagfæra helstu agnúana á málinu, draga úr allra mestu óvissunni þá eru það margir þættir í framkvæmd málsins ókannaðir og á það mikið eftir að vinna í málinu sjálfu að ég sé enga ástæðu til þess að þetta mál nái fram að ganga nú. En ég ætla ekki að halda uppi neinu málþófi um þetta. Ég tel að mörgu sé enn ósvarað. Við fengum það best í ljós á fundi með sérfræðingunum. Þar til viðbótar áttum við vitanlega eftir að tala við þá sem þetta snertir hvað mest, sveitarstjórnarmenn og sjúkrasamlagsmenn t. d. úti á landsbyggðinni víða sem við höfum ekkert tækifæri haft til þess að hafa samband við um þetta mál. Þar af leiðandi hlýt ég að taka undir orð hv. þm. Eggerts G. Þorsteinssonar um það, að við munum halda okkur við okkar afstöðu þó við munum að öðru leyti ekki tefja frekari framgang málsins, og eins taka það skýrt fram, að við teljum að það, sem hefur þó áunnist fyrir okkar aðfinnslur í þessu efni, er allt til bóta og ber að þakka.