01.11.1977
Sameinað þing: 11. fundur, 99. löggjafarþing.
Sjá dálk 340 í B-deild Alþingistíðinda. (266)
312. mál, bifreiðahlunnindi ráðherra
Fyrirspyrjandi (Stefán Jónsson):
Ég þakka hæstv. ráðh. skýr og ítarleg svör varðandi þessa fyrirspurn mína.
Ég dreg það ekki í efa að ráðh. þurfa að eiga bíl, hafa hann til afnota. Ég er hins vegar þeirrar skoðunar, að þó að til sanns vegar megi færa að rétt sé að styðja þá til bílakaupa með eftirgjöf á aðflutningsgjöldum og söluskatti, þá væri æskilegra að gera ráðherrum búbótina viðkunnanlegri með því að reikna kostnaðinn af bílkaupum og útgerð inn í laun þeirra sem kæmu þá til skatts. Ljóst er að með þeim hætti, sem nú er við hafður, geta ráðh, hagnast persónulega á bílaskiptum. Ég hygg að fæstir ráðh, aki bíl sínum svo mikið í þrjú ár, að þeir geti ekki selt hann fyrir dágott verð að lokinni þriggja ára notkun, og raunar er mér alveg ljóst, að þeir geta við lok þriggja ára tímabilsins selt þennan bíl miklu hærra verði en því sem þeir þurfa að greiða af höndum til þess að fá nýjan tollfrjálsan og söluskattslausan bíl.
Þegar þessi fríðindi ráðh. eru borin saman við það tillit sem tekið er til fötlunarsjúklinga, sem vissulega þurfa margir hverjir að eiga bíl ekki síður en ráðh. og þá að fá eftir gefinn lítils háttar hluta af aðflutningsgjöldum, opinberum gjöldum af bílunum, á 5 ára fresti, þá hygg ég við þann samanburð að þessi fríðindi ráðh., hinna hæst launuðu embættismanna, kunni að geta talist óhófleg. Allra hluta vegna tel ég æskilegt að gerðar verði breytingar í þessu efni. Leiðirnar, sem við blasa, ern margs konar.
Varðandi störf einkabílstjóra ráðh. vil ég gjarnan lýsa yfir þeirri skoðun minni,að heppilegra væri og meiri setningur í því, að þeir ágætu menn fengju að vinna margbreytilegri störf í þágu ríkisins en þau að aka ráðh. einum. Það er alkunna að þar eru að verki prýðismenn og gæddir þess háttar lyndiseinkunn að jafnvel mætti teljast til sérstakra hlunninda að fá að sitja í bíl með þeim. Þetta eru menn sem eru sjálfir höfðingjar, og má til sanns vegar færa í ættasamfélagi okkar, þessara 220 þús. manna, þar sem hver og einn rekur ættir sínar til fornra konunga Skandinavíu, ef ekki til guðanna, að í þess háttar ættasamfélagi sé það tæpast við hæfi, þegar ráðh. sitja á kvöldfundi, að láta þessa höfðingja sitja hér frammi í anddyri og bíða eftir þeim, jafnmarga og ráðh. eru. (Gripið fram í: Þeir geta skipst á að keyra ráðh. heim.) Það er hugsanlegur möguleiki, eins og hv. þm. Pétur Sigurðsson sagði, að þeir gætu skipst á að aka hver öðrum heim. Þar sem við sjáum þá sitja hérna og bíða ráðh. í anddyrinu, þá hvarflar stundum að manni þessi spurning: Hvers vegna sitja þeir í anddyrinu, en ekki hinir?
Hér kemur ýmislegt til greina sem lýtur að mati þegnanna á meðferð hinna æðstu embættismanna á umboði sem þeim er falið á fjögurra ára fresti. Ég er þeirrar skoðunar, að enda þótt umbótin, sem gerð var á bílarekstri hins opinbera árið 1970, hafi verið til bóta, þá hafi ekki hvað eina verið séð fyrir, og mun ég nú taka til athugunar hvort ekki sé rétt að reyna að ganga þannig frá þessum málum, að þau verði örlítið betur á hreinu en nú er, en vík væntanlega að bifreiðahlunnindum, sem að því er virðist eru veitt án laga, í sambandi við aðra fyrirspurn sem ég hef borið hér fram.