30.11.1977
Efri deild: 20. fundur, 99. löggjafarþing.
Sjá dálk 919 í B-deild Alþingistíðinda. (664)

97. mál, kjarasamningar opinberra starfsmanna

Fjmrh. (Matthías Á. Mathiesen):

Herra forseti. Frv. það, sem hér liggur fyrir, á sér nokkuð langa sögu, þó það hafi ekki séð dagsins ljós fyrr en nú. Við setningu laga nr, 46 1973, um kjarasamninga opinberra starfsmanna, var gerð veruleg breyting á aðild starfsmannafélaga ríkisstofnana að kjarasamningum við ríkisvaldið. Bandalag starfsmanna ríkis og bæja og Bandalag háskólamanna fengu þá beina samningsaðild að aðalkjarasamningum, en aðildarfélög bandalaganna beggja um sérkjaraatriði. Gert var ráð fyrir að fjmrh. úrskurðaði um kjör þeirra starfsmanna sem ekki voru innan vébanda bandalaganna tveggja.

Við setningu kjarasamninga 1973 lýstu allir ráðuneytisstjórar stjórnarráðsins yfir því, að þeir væru utan vébanda Bandalags starfsmanna ríkis og bæja og Bandalags háskólamanna. Byggðist sú afstaða á stöðu þeirra sem forsvarsaðila fyrir hönd ríkisvaldsins gagnvart stofnunum ríkisins og starfsmönnum. Jafnframt kom fram sú skoðun í þeirra hópi, að eðlilegast væri að Kjaradómur úrskurðaði um kjör þeirra, enda væri Kjaradómi falinn slíkur úrskurður um kjör hæstaréttardómara og ríkissaksóknara, auk þess sem Kjaradómur úrskurðar laun forseta Íslands og ráðh.

Þegar ráðuneytisstjórarnir ræddu þessi mál við mig lýsti ég mig samþykkan afstöðu þeirra, og varð að samkomulagi að lagt yrði fyrir Alþ. frv. þess efnis sem hér liggur fyrir. Afstaða mín til málsins byggist á því, að ráðuneytisstjórarnir eru flestir að meira eða minna leyti í forsvari fyrir ríkið við gerð kjarasamninga, bæði við hina eiginlegu ríkisstarfsmenn og þá starfsmenn sem eru í stéttarfélagi innan Alþýðusambands Íslands. Það er því heppilegast að ákvarðanir um kjör þeirra sjálfra séu í höndum óháðs aðila og að hvorki þurfi þeir að reka kjaramál sin sjálfir né ráðh. að úrskurða um kjör sinna nánustu samstarfsmanna.

Ég vil að lokum leggja áherslu á það, að um þetta frv., eins og önnur sem flutt eru við þessa löggjöf, er samkomulag milli ríkisstj. og þeirra sem við þau eiga að búa, og ég vænti þess, að einnig sé hægt að ná samkomulagi um málið hér eins og þau hin fyrri, það nái fram að ganga. Málið hefur verið kynnt öllum þingflokkunum, og ég vænti þess að það geti fengið skjóta afgreiðslu til þess að ljúka megi þeim launaákvörðunum sem þarf að taka fyrir.

Ég leyfi mér, herra forseti, að leggja til að málinu verði að lokinni þessari umr, vísað til 2. umr. og hv. fjh: og viðskn.