148. löggjafarþing — 24. fundur,  8. feb. 2018.

skýrsla hagdeildar Íbúðalánasjóðs um þörf fyrir íbúðir á Íslandi.

[11:34]
Horfa

Jón Þór Ólafsson (P):

Herra forseti. Húsnæðisvandamálið sem við stöndum frammi fyrir er framboðsvandamál umfram allt. Ég hef verið að skoða þetta mál svolítið og við gætum byrjað á að skoða hvað væri hægt að gera í stöðunni. Það sem helst vantar eru smærri íbúðir og að þær séu ódýrari. Fólk vill líka að það sé inni í einhvers konar leigufyrirkomulagi þar sem lágt leiguverð er tryggt o.s.frv. Þetta er allt hægt að gera. Norðurlöndin eru búin að gera þetta. Vestur-Evrópa er búin að gera þetta. Þetta er vel gerlegt, bara spurning um pólitískan vilja.

Horfum þá til þess hvar hindranirnar eru í veginum. Hverjir myndu ekki vilja að framboð á minni íbúðum í öruggu leiguumhverfi væri aukið verulega þar sem framleiðsluverð íbúða er lágt og leiguverðið jafnframt? Að sjálfsögðu eru það byggingaverktakarnir. Þeir hafa engan sérstakan áhuga á þessu, sér í lagi ekki ef erlend fyrirtæki sem geta gert þetta og eru að gera þetta í Svíþjóð og Hollandi uppfylla íslenskar aðstæður og kæmu inn á markaðinn. Það er ekki hvati fyrir þá að það sé. Það er ekki hvati fyrir fjármálafyrirtækin að auka framboðið verulega. Þá stöðvast hækkun á verði og verð gæti jafnvel farið niður. Þá lækkar verðið á lánum þeirra eða eigum sem þeir hafa veð í. Það er ekki í þeirra hag. Þeir vilja selja dýr lán. Auðvitað vilja þeir það. Þeir vilja selja eins mikið af dýrum lánum og þeir geta. Þar er ekki hagur.

Með sveitarfélögin virðist þetta ekki hafa verið mikilvægt fyrr en loksins þegar sveitarstjórnir sjá fram á að þær þurfa að standa frammi fyrir kjósendum sínum í vor.

En hvað getur félagsmálaráðherra gert í þessu? Ég myndi vilja fá tölur frá félagsmálaráðherra um deiliskipulag, aðalskipulag, nágrannaskoðun o.s.frv. Hvernig stendur þetta hérna á stórhöfuðborgarsvæðinu þar sem eftirspurnin er mest, vandinn verstur, þar sem kjósendur kalla mest eftir því? Þetta er í forgangsröðun þar en samgöngumál eru (Forseti hringir.) miklu hærri á landsbyggðinni, svissast algerlega við húsnæðismálin á höfuðborgarsvæðinu og í byggðarkjarnanum á Akureyri. Hvernig stöndum við frammi fyrir þessu varðandi skipulagsmálin? Þetta gæti félagsmálaráðherra tekið saman. Ef hann ætlar að gera eitthvað í málinu þarf hann að vita þetta. Ég myndi vilja fá að vita það.