Hæstv. forseti. Ég þakka hæstv. ráðherra fyrir svör hennar og hv. 10. þm. Reykv. fyrir skilning hennar á þessu máli. Það kom fram af mjög svo opinskáu og heiðarlegu svari hæstv. ráðherra að þessi mál eru auðvitað langt frá því að vera það sem þau eiga að vera. En auðvitað er ánægjulegt að nú verður reynt að samræma aðgerðir þannig að fólk búi ekki við misjafnan hlut. Eins og fram kom í máli hennar hefur þetta hreinlega ekki verið talið fram til skatts fyrr en núna sums staðar að mér skilst.
Ekki verður hjá því komist að vekja athygli á því hróplega misrétti sem viðgengst í landinu. Hér höfum við staðið og orðið að beygja okkur fyrir því að fyrirtæki sem greiddi 900 millj. kr. í arð til örfárra manneskja þarf ekki að telja það fram til skatts og þeir sem tóku við því þurfa ekki að greiða af því gjöld. Á sama tíma er 10 þús. kr. upphæð umfram skattleysismörk tætt af varnarlausum einstaklingum sem vissu ekki einu sinni að þeir mundu þurfa að borga skatta af því, fólk sem er kannski ekki með miklu hærri tekjur eftir að það fór aftur að vinna. Auðvitað er til vansa í hve litlum mæli Alþingi Íslendinga horfist í augu við þá skelfilegu fátækt sem fólk býr við í landinu. Við skulum horfast ískalt í augu við það að einstæða móðirin sem hv. 10. þm. Reykv. talaði um kemur að öllum líkindum ekki til með að hafa neitt hærri tekjur þótt hún fari aftur í vinnuna sína þannig að þetta fólk er að draga fram lífið af kannski 60 þús. kr. jafnvel þótt það sé með þrjú börn. En þarna koma hin alsjáandi skattyfirvöld til og þau gleyma engu. Á sama tíma komast stór fyrirtæki í landinu upp með það að halda eftir sem á mínu máli heitir bara að stela, taka ófrjálsri hendi, staðgreiðslu launþega sinna, skila ekki því sem þau hafa af þeim tekið, koma síðan til opinberra sjóða og sækja um hjálp til að greiða það sem þau tóku ófrjálsri hendi. Á sama tíma er verið að tína af fátækasta fólkinu í landinu skatta fyrir margra mánaða framfærslu félagsmálastofnana. Ég hef dæmi um einstæða móður sem skyndilega stóð með í höndunum eftir að hún hafði í tvö ár þurft að draga fram lífið af framfærslu hjá Félagsmálastofnun Reykjavíkur 100 þús. kr. skattskuld. Mér er spurn: Hvað á þetta fólk að gera? Jú, svarið er: Það á að vera eins og fiskvinnslufyrirtækin. Það á að koma og segja: Ég þarf lán til að borga skuldir mínar. Munurinn er sá að skjólstæðingur félagsmálastofnunar tók ekkert ófrjálsri hendi, en þeir sem peningana hafa gerðu það. Ég vil vekja athygli hv. þm. á að huga betur að hag þess fólks sem hér um ræðir og ég endurtek að ég hefði kosið að þessi umræða hefði farið fram í nánari tengslum við umræðuna um skattsvik hér í morgun.