Herra forseti. Hér liggur fyrir á þskj. 555 nál. frá sjútvn. um þetta mál sem hefur verið fjallað ítarlega um á Alþingi og ég hef lýst skoðunum mínum á áður og ætla ekki að endurtaka þær. Ég vil hins vegar nota tækifærið og fagna því að samstaða tókst um málið í nefndinni og reyndar í utanrmn. einnig. Hér er um viðkvæmt mál að ræða sem varðar efnahagslögsögu Íslands og það er afar þýðingarmikið að mínu áliti að um öll þau mál sem varða landhelgi Íslands og skyld mál sé sem best samstaða. Hér er um að ræða svo mikilvægt hagsmunamál þjóðarinnar að það ber að varðveita þá samstöðu sem um þau mál hafa verið.
Ég tel að sú brtt., sem hér er flutt, skipti afar miklu máli því að hún gefur til kynna að erlendum veiðiskipum sé heimilt að landa eigin afla og selja í íslenskum höfnum, sækja hingað alla þjónustu sem varðar útgerð viðkomandi skipa, en síðan kemur mikilvæg undantekning sem er í reynd í samræmi við þá framkvæmd sem verið hefur á lögunum frá 1922. Erlend veiðiskip hafa getað landað hér eigin afla og engin fyrirstaða verið í því sambandi svo mér sé kunnugt um. Hins vegar hefur verið fyrirstaða að því er varðar sameiginlega stofna og það kemur skýrt fram í 2. mgr. að löndun sé ekki heimil ef um er að ræða veiðar úr sameiginlegum nytjastofnum en tekið fram að sjútvrh. sé þó heimilt að víkja frá ákvæði þessarar málsgreinar þegar sérstaklega stendur á. Það hefur komið fyrir að vikið hefur verið frá þessu ákvæði í eitt skipti og er það að því er varðar löndunarheimildir Grænlendinga úr rækjustofnunum á Dormbanka en sá stofn er sameiginlegur með Íslendingum og Grænlendingum þótt stærri hluti þess stofns sé Grænlandsmegin við miðlínu milli þjóðanna. Þetta var gert á sínum tíma til að greiða fyrir samskiptum þjóðanna og hefur það verið farsælt. Hitt er svo annað mál að þetta samkomulag hefur ekki leitt til þess að tekist hafi að semja um þennan stofn og það sama á við um karfastofninn sem er sameiginlegur milli Íslands og Grænlands. Það hefur hins vegar tekist að semja um nýtingu loðnustofnsins og var það vel eftir margra ára tilraunir í því skyni.
Ég vil taka undir það sem hv. 1. þm. Vesturl., frsm. nefndarinnar, sagði hér að því er varðar (Gripið fram í.) 1. þm. Vestf. já, þetta eru nú eiginlega ófyrirgefanleg mistök af minni hálfu en ég veit að hv. 1. þm. Vestf. er umburðarlyndur maður og kann að fyrirgefa hin stærstu mál og er það hér með leiðrétt. En ég er sammála því sem hv. 1. þm. Vestf. sagði að því er varðar hvernig og hvenær heimilt sé að víkja frá ákvæðum þessarar málsgreinar þegar sérstaklega stendur á. Það vissulega mikilvægt að vel sé farið með þetta umboð og verður ríkisstjórn á hverjum tíma að meta það og vega út frá hagsmunum landsins. Ég tel þó afar mikilvægt að það sé ljóst að hér er um meiri háttar utanríkismál að ræða, eins og hv. 1. þm. Vestf. sagði. Öll mál sem varðar landhelgina eru meiri háttar utanríkismál og því ber að gera utanrmn. þingsins grein fyrir slíkum málum og hafa samráð við hana um framkvæmdina. Þótt ríkisstjórn sé vissulega ekki bundin af áliti utanrmn. á hverjum tíma, þá er samspil ríkisstjórnar og utanrmn. í slíkum málum afar þýðingarmikið. Það hefur verið það fram að þessu og það er mikilvægt að virða þær venjur. Hins vegar er ég sammála því að það er óþarft að taka það fram í lagatexta þar sem mjög
rík hefð hefur myndast fyrir þessari framkvæmd mála.
Herra forseti. Ég sé ekki ástæðu til að fjalla frekar um þetta mál. Varðandi afstöðu mína til málsins almennt vísa ég til þess sem ég hef áður sagt. Ég tel að hér hafi orðið farsæl niðurstaða sem ágæt samstaða hefur myndast um og má segja að sú niðurstaða virði þær hefðir sem hafa verið í þessu máli á undanförnum árum þótt eðlilegt sé að breyta lögunum frá 1922 til samræmis við breytingar á okkar umhverfi. Það hafa orðið miklar breytingar í sambandi við alþjóðleg samskipti og m.a. hefur verið gert um það samkomulag milli EFTA-ríkjanna að löndunarréttur erlendra skipa hér á landi sé frjáls með þeirri undantekningu þó þegar um er að ræða sameiginlegan stofn sem ekki hefur verið samið um. Með þessum hætti hefur verið haldið á málum Íslands í samskiptum við Evrópubandalagið og því er þessi lagatexti eins og hann er nú með þeirri brtt., sem birtist á þskj. 556, algerlega í samræmi við málflutning Íslands gagnvart EFTA-þjóðunum og gagnvart Evrópubandalagsþjóðunum í þeim viðræðum sem hafa átt sér stað nú upp á síðkastið og á undanförnum árum.