Einar K. Guðfinnsson (andsvar) :
Virðulegi forseti. Það er náttúrlega óskaplega sérkennilegt að komast þannig að orði að þegar þingmenn, stjórnarþingmenn, kjósa að mál fái þinglega meðferð með þeim hætti að það fái hér eðlilega umræðu, mál sem hefur viðgengist eins og fram kom í máli hv. síðasta ræðumanns í tvö ár, þá sé eitthvað óeðlilegt við það að við kjósum að þetta mál fái þá þinglegu meðferð sem hér er verið að leggja til. Ég tel að það sé þvert á móti afar eðlilegt og mjög sjálfsagt að þetta mál fái einmitt þá meðferð sem verið er að leggja til og mér finnst að málið sé að fá meira brautargengi og fá meiri þunga vegna þess að við hv. meðflm., hv. 5. þm. Austurl., Gunnlaugur Stefánsson, kusum að fara einmitt þessa leið. Ég tel að þetta mál sé núna í betri farvegi en ef við hefðum tekið upp þann slag á einhverjum öðrum vettvangi. Ég geri mér vonir um að málið, vegna þess hversu góðar viðtökur það hefur fengið m.a. frá hv. 5. þm. Vestf., eigi auðveldari leið í gegnum þingið. Ég verð að játa það að ég hafði búist við því að þingmenn Alþb., sem studdu síðustu hæstv. ríkisstjórn og fjmrh. þeirrar ríkisstjórnar alveg sérstaklega, mundu nú kjósa að bregða fæti fyrir þetta mál og þess vegna er mér það afar mikill léttir þegar einn af þingmönnum Alþb. leggur lykkju á leið sína og þeysir inn í þingsalinn rétt um það leyti sem átti að fara að ljúka umræðunni til þess sérstaklega að taka undir þetta sjónarmið og með þeim hætti vitaskuld að nota gömlu Albaníuaðferðina að flengja svolítið fjmrh. hæstv. síðustu ríkisstjórnar með þeim smekklega hætti sem hann gerði í máli sínu og ég þakka mjög undirtektir hans við þetta mál.