Ólafur Ragnar Grímsson (andsvar) :
Virðulegi forseti. Hæstv. utanrrh. leggur á það ríka áherslu hér að það náist samstaða við stjórnarandstöðuna um vandaða meðferð málsins. Það er sjálfsagt að gjalda jáyrði við þeirri ósk. En ég vil þá spyrja hæstv. utanrrh.: Telur hann það vera gott upphaf á þeirri samvinnu að hann hefur í dag neitað tveimur sanngjörnum óskum stjórnarandstöðunnar um vandaða málsmeðferð?
Það liggur fyrir tillaga um það að Alþingi biðji lagadeild Háskólans, Dómarafélagið og Lögmannafélagið að velja menn í nefnd til þess að meta áhrif samningsins gagnvart íslensku stjórnarskránni. Ekki það að einhver ráðherra sé að velja mennina eða við í þinginu séum að velja mennina, heldur eiga þrjár mikilvægustu stofnanir réttarkerfisins á Íslandi, lagadeild Háskólans, Dómarafélagið og Lögmannafélagið að annast valið svo enginn stjórnmálaflokkur eða stjórnmálamaður komi að því vali. En þá segir hæstv. utanrrh.: Nei, það kemur ekki til greina. Ég er búinn að velja mennina.
Þetta er vond byrjun, hæstv. utanrrh., á þessari samvinnu og vekur grunsemdir um það að hæstv. ráðherra vilji ekki vandaða málsmeðferð. Hitt atriðið er svo hin furðulega túlkun hæstv. utanrrh. á því hvers vegna hann hafnar óskinni um þjóðaratkvæði. Hann sagði hér: Ef þessir fjórir menn, sem ég hef valið til þess að meta það hvort samningurinn stangast á við stjórnarskrána, komast að þeirri niðurstöðu að svo sé, þá fer fram þjóðaratkvæði. Þá er bara ekkert með þjóðaratkvæði að gera, hæstv. utanrrh. Ef þessir menn komast að raun um það að þetta stangist á við stjórnarskrána þá er annaðhvort samningurinn ógildur eða það verður að breyta stjórnarskránni formlega og til þess þarf að samþykkja tvisvar sinnum lagafrv. á Alþingi og hafa kosningar í milli. Það er bara ekkert í stjórnskipun íslenska lýðveldisins sem tengir þjóðaratkvæðagreiðslu við slíkar stjórnarskrárbreytingar. Satt að segja er þetta annað hvort slík fákunnátta í málefnum íslenska lýðveldisins að undrun sætir eða þá vísvitandi blekkingarleikur af hálfu hæstv. utanrrh.