Sjávarútvegsráðherra (Þorsteinn Pálsson)
(andsvar)
:
Herra forseti. Hv. 2. þm. Suðurl. vék hér að tillögum um sjóðsstofnun af minni hálfu haustið 1988 án þess þó að gera grein fyrir þeim álitaefnum sem þá voru uppi í heild sinni. Af því tilefni vil ég rifja það upp að eftir langvarandi erfiðleika, þar sem allt árið hafði sigið á ógæfuhliðina með verðfalli á erlendum mörkuðum, með hækkandi kaupgjaldi og lækkandi gengi erlendra gjaldmiðla, var talið nauðsynlegt að lækka gengi krónunnar um 10--11% haustið 1988. Framsfl. hafði allt árið verið að knýja á um gengisbreytingu. Þegar ég flutti tillögu um þetta þá um haustið sneri Framsfl. allt í einu við blaðinu og hafnaði gengisbreytingu. Til málamiðlunar bauðst ég til þess að draga úr nauðsynlegri gengisbreytingu og taka þátt í að koma á sjóði til þess að styrkja eiginfjárstöðu fyrirtækja en ekki til þess að hefja almenna lánastarfsemi. Þessari málamiðlun var einnig hafnað. Af þessu má sjá að Framsfl. var á þessum tíma ekki reiðubúinn til þess að taka í alvöru á vanda atvinnufyrirtækjanna. Hann tók pólitískan leikaraskap fram yfir mjög brýna hagsmuni atvinnufyrirtækjanna í landinu.
Það er að vísu satt og rétt að sú lánafyrirgreiðsla sem á eftir kom framlengdi líf ýmissa fyrirtækja, en hún leysti að sjálfsögðu ekki vanda þeirra, heldur skaut því á frest að leysa hann og því eru fyrirtækin nú verr undir það búin að mæta erfiðleikum en þau hefðu verið ef menn hefðu náð samstöðu um að taka á vandanum og grípa til nauðsynlegra aðgerða þá um haustið til þess að skjóta sterkum stoðum undir útflutningsframleiðsluna. En því hafnaði Framsfl. af einhverjum ástæðum þrátt fyrir það að hann hefði allt árið verið að knýja á um breytingar á gengi krónunnar. Allt í einu mátti ekki nefna það þegar komið var fram á haustdaga og voru menn þó að tala um hógværa hluti í þeim efnum.
Herra forseti. Hv. 2. þm. Suðurl. vék hér að tillögum um sjóðsstofnun af minni hálfu haustið 1988 án þess þó að gera grein fyrir þeim álitaefnum sem þá voru uppi í heild sinni. Af því tilefni vil ég rifja það upp að eftir langvarandi erfiðleika, þar sem allt árið hafði sigið á ógæfuhliðina með verðfalli á erlendum mörkuðum, með hækkandi kaupgjaldi og lækkandi gengi erlendra gjaldmiðla, var talið nauðsynlegt að lækka gengi krónunnar um 10--11% haustið 1988. Framsfl. hafði allt árið verið að knýja á um gengisbreytingu. Þegar ég flutti tillögu um þetta þá um haustið sneri Framsfl. allt í einu við blaðinu og hafnaði gengisbreytingu. Til málamiðlunar bauðst ég til þess að draga úr nauðsynlegri gengisbreytingu og taka þátt í að koma á sjóði til þess að styrkja eiginfjárstöðu fyrirtækja en ekki til þess að hefja almenna lánastarfsemi. Þessari málamiðlun var einnig hafnað. Af þessu má sjá að Framsfl. var á þessum tíma ekki reiðubúinn til þess að taka í alvöru á vanda atvinnufyrirtækjanna. Hann tók pólitískan leikaraskap fram yfir mjög brýna hagsmuni atvinnufyrirtækjanna í landinu.
Það er að vísu satt og rétt að sú lánafyrirgreiðsla sem á eftir kom framlengdi líf ýmissa fyrirtækja, en hún leysti að sjálfsögðu ekki vanda þeirra, heldur skaut því á frest að leysa hann og því eru fyrirtækin nú verr undir það búin að mæta erfiðleikum en þau hefðu verið ef menn hefðu náð samstöðu um að taka á vandanum og grípa til nauðsynlegra aðgerða þá um haustið til þess að skjóta sterkum stoðum undir útflutningsframleiðsluna. En því hafnaði Framsfl. af einhverjum ástæðum þrátt fyrir það að hann hefði allt árið verið að knýja á um breytingar á gengi krónunnar. Allt í einu mátti ekki nefna það þegar komið var fram á haustdaga og voru menn þó að tala um hógværa hluti í þeim efnum.