Guðrún Helgadóttir
:
Hæstv. forseti. Tvær meginástæður liggja til þess að ég greiði atkvæði gegn lögfestingu samningsins um Evrópskt efnahagssvæði þó fjölmörg efnisatriði hans nægðu einnig.
Í fyrsta lagi tel ég að það stangist á við 2. gr. stjórnarskrár lýðveldisins þar sem ótvírætt vald til löggjafar er í höndum forseta lýðveldisins og Alþingis. Alþingi hefur ekki haft rétt til að hafa áhrif á þann samning sem nú fær lagagildi né heldur bókanir, gerðir og viðauka sem honum fylgja. Hér er því verið að framselja löggjafarvald til annarra en þessara tveggja aðila sem er brot á ákvæðum 2. gr. stjórnarskrárinnar. Samkvæmt 47. gr. hennar undirritaði ég drengskaparheit er ég tók sæti á Alþingi að því að haga störfum mínum samkvæmt ákvæðum stjórnarskrárinnar og því er óverjandi að samþykkja lög sem Alþingi hefur engan þátt átt í að semja né haft rétt til að breyta.
Í öðru lagi stenst 1. gr. frv. til laga um Evrópskt efnahagssvæði ekki eins og hún liggur fyrir. Samningur sá sem undirritaður var í Óportó 2. maí 1992 var milli Efnahagsbandalagsins og EFTA-ríkjanna sjö, en þau eru eins og segir í 2. gr. samningsins þau ríki sem eru aðilar að þessum samningi sem einnig eru aðilar að Fríverslunarsamtökum Evrópu, EFTA. EFTA-ríkin eru enn þá sjö, en aðeins sex þeirra eru enn þá aðilar að þessum samningi eftir að Svisslendingar höfnuðu honum. 1. gr. fjallar einmitt um að heimilt sé að fullgilda fyrir Íslands hönd samning um Evrópska efnahagssvæðið, EES-samninginn, þ.e. meginmál samningsins, bókanir við hann og viðauka ásamt gerðum, sem í viðaukunum er getið, milli Efnahagsbandalags Evrópu, Kol- og stálbandalags Evrópu annars vegar og aðildarríkja Fríverslunarsamtaka Evrópu hins vegar sem undirritaður var í Óportó hinn 2. maí 1992 eins og þar segir, með leyfi hæstv. forseta.
Samningur sá sem hér er verið að lögfesta er ekki lengur milli allra aðildarríkja Fríverslunarsamtaka Evrópu og Efnahagsbandalagsins og því ekki lengur samningurinn frá Óportó sem þó er vitnað í í lagatextanum í 1. gr. Það er því rangur texti sem hér er verið að samþykkja, það er rangur samningur og óverjandi að samþykkja hann.
Frú forseti. Ég segi því nei.
Hæstv. forseti. Tvær meginástæður liggja til þess að ég greiði atkvæði gegn lögfestingu samningsins um Evrópskt efnahagssvæði þó fjölmörg efnisatriði hans nægðu einnig.
Í fyrsta lagi tel ég að það stangist á við 2. gr. stjórnarskrár lýðveldisins þar sem ótvírætt vald til löggjafar er í höndum forseta lýðveldisins og Alþingis. Alþingi hefur ekki haft rétt til að hafa áhrif á þann samning sem nú fær lagagildi né heldur bókanir, gerðir og viðauka sem honum fylgja. Hér er því verið að framselja löggjafarvald til annarra en þessara tveggja aðila sem er brot á ákvæðum 2. gr. stjórnarskrárinnar. Samkvæmt 47. gr. hennar undirritaði ég drengskaparheit er ég tók sæti á Alþingi að því að haga störfum mínum samkvæmt ákvæðum stjórnarskrárinnar og því er óverjandi að samþykkja lög sem Alþingi hefur engan þátt átt í að semja né haft rétt til að breyta.
Í öðru lagi stenst 1. gr. frv. til laga um Evrópskt efnahagssvæði ekki eins og hún liggur fyrir. Samningur sá sem undirritaður var í Óportó 2. maí 1992 var milli Efnahagsbandalagsins og EFTA-ríkjanna sjö, en þau eru eins og segir í 2. gr. samningsins þau ríki sem eru aðilar að þessum samningi sem einnig eru aðilar að Fríverslunarsamtökum Evrópu, EFTA. EFTA-ríkin eru enn þá sjö, en aðeins sex þeirra eru enn þá aðilar að þessum samningi eftir að Svisslendingar höfnuðu honum. 1. gr. fjallar einmitt um að heimilt sé að fullgilda fyrir Íslands hönd samning um Evrópska efnahagssvæðið, EES-samninginn, þ.e. meginmál samningsins, bókanir við hann og viðauka ásamt gerðum, sem í viðaukunum er getið, milli Efnahagsbandalags Evrópu, Kol- og stálbandalags Evrópu annars vegar og aðildarríkja Fríverslunarsamtaka Evrópu hins vegar sem undirritaður var í Óportó hinn 2. maí 1992 eins og þar segir, með leyfi hæstv. forseta.
Samningur sá sem hér er verið að lögfesta er ekki lengur milli allra aðildarríkja Fríverslunarsamtaka Evrópu og Efnahagsbandalagsins og því ekki lengur samningurinn frá Óportó sem þó er vitnað í í lagatextanum í 1. gr. Það er því rangur texti sem hér er verið að samþykkja, það er rangur samningur og óverjandi að samþykkja hann.
Frú forseti. Ég segi því nei.