Stefán Guðmundsson
:
Virðulegi forseti. Ég fagna því að þetta frv. skuli vera komið fram. Ég hafði flutt þáltill. um að unnið skyldi að því að semja frv. til útboðslaga og fékkst hún samþykkt eins og kom fram hjá hæstv. ráðherra 20. maí 1992. Þess vegna fagna ég því að frv. skuli nú vera komið fram því að svo vissulega var mikið þörf á að kveða hér fastar að heldur en áður hafði verið eftir þeim staðli sem menn höfðu þá áður unnið eftir.
Mér var það fyrir nokkru og reyndar löngu ljóst af fyrri störfum mínum að um útboð þurfti að skapa betri reglur, ef svo mætti segja. Það fór margt þar úrskeiðis og enginn efi er í mínum huga að með útboðum, ef að þeim er staðið á eðlilegan hátt, er um mikinn sparnað að ræða fyrir þjóðfélagið og þá sem að útboðum standa, enda hefur það mjög sýnt sig í dag. Ég ætla ekki að segja um hve háar upphæðir er að ræða, en það fer ekki á milli mála að þar eru menn að tala um verulega mikið fé.
Ég ætla ekki fremur en ráðherrann að fara fyrir einstakar greinar frv. Ég held að það sé rétt að hinir hæfustu menn hafa verið kallaðir til starfa til að smíða þetta frv. og ég vona þess vegna að löggjöfin standist. Ég tek undir það að mistök hafa orðið eins og hæstv. ráðherra vék að og minntist þar á 17. gr. frv. sem á að fyrirbyggja að slíkt verði. Og þá datt mér einmitt í hug, vegna þess að mér varð þá litið á hæstv. heilbrrh. þar sem hann sat í sæti sínu, umræður sem hér höfðu farið fram ekki fyrir löngu síðan um ákveðið verk á Ísafirði. Ef þetta frv. hefði þá verið komið fram, þá hefðum við losnað við þá umræðu því að þá hefði auðvitað viðkomandi ráðherra orðið að ganga um þann garð eins og siðuðum mönnum sæmir.
Það sem vakti fyrst og fremst áhuga minn fyrir þessu máli voru fyrri störf mín og ekki síst hitt að ég hafði fylgst með ráðstefnu sem fór fram á vegum Staðlaráðs Íslands og kynnti mér þar ítarlega erindi sem Sigurður Gissurarson flutti um útboð og er hið merkasta plagg og það var kveikjan að því að ég flutti þessa þáltill.
Ég þarf ekki að segja fleiri orð. Ég er kominn hér fyrst og fremst upp til að þakka það að við þessari þál. var orðið og nú búum við vonandi fljótlega við ákveðin og markvissari lög og reglur um útboð. En menn verða að átta sig á því að útboð eru ekki aðeins til þess að nota við stærri mannvirkjagerð. Þau eru ekki síður orðin tæki í dag í hinni almennu þjónustu, verslun og hvers konar viðskiptum. Það er því mjög brýnt að þetta mál fái farsæla afgreiðslu á þessu þing og geti orðið að lögum áður en við förum heim í vor.
Virðulegi forseti. Ég fagna því að þetta frv. skuli vera komið fram. Ég hafði flutt þáltill. um að unnið skyldi að því að semja frv. til útboðslaga og fékkst hún samþykkt eins og kom fram hjá hæstv. ráðherra 20. maí 1992. Þess vegna fagna ég því að frv. skuli nú vera komið fram því að svo vissulega var mikið þörf á að kveða hér fastar að heldur en áður hafði verið eftir þeim staðli sem menn höfðu þá áður unnið eftir.
Mér var það fyrir nokkru og reyndar löngu ljóst af fyrri störfum mínum að um útboð þurfti að skapa betri reglur, ef svo mætti segja. Það fór margt þar úrskeiðis og enginn efi er í mínum huga að með útboðum, ef að þeim er staðið á eðlilegan hátt, er um mikinn sparnað að ræða fyrir þjóðfélagið og þá sem að útboðum standa, enda hefur það mjög sýnt sig í dag. Ég ætla ekki að segja um hve háar upphæðir er að ræða, en það fer ekki á milli mála að þar eru menn að tala um verulega mikið fé.
Ég ætla ekki fremur en ráðherrann að fara fyrir einstakar greinar frv. Ég held að það sé rétt að hinir hæfustu menn hafa verið kallaðir til starfa til að smíða þetta frv. og ég vona þess vegna að löggjöfin standist. Ég tek undir það að mistök hafa orðið eins og hæstv. ráðherra vék að og minntist þar á 17. gr. frv. sem á að fyrirbyggja að slíkt verði. Og þá datt mér einmitt í hug, vegna þess að mér varð þá litið á hæstv. heilbrrh. þar sem hann sat í sæti sínu, umræður sem hér höfðu farið fram ekki fyrir löngu síðan um ákveðið verk á Ísafirði. Ef þetta frv. hefði þá verið komið fram, þá hefðum við losnað við þá umræðu því að þá hefði auðvitað viðkomandi ráðherra orðið að ganga um þann garð eins og siðuðum mönnum sæmir.
Það sem vakti fyrst og fremst áhuga minn fyrir þessu máli voru fyrri störf mín og ekki síst hitt að ég hafði fylgst með ráðstefnu sem fór fram á vegum Staðlaráðs Íslands og kynnti mér þar ítarlega erindi sem Sigurður Gissurarson flutti um útboð og er hið merkasta plagg og það var kveikjan að því að ég flutti þessa þáltill.
Ég þarf ekki að segja fleiri orð. Ég er kominn hér fyrst og fremst upp til að þakka það að við þessari þál. var orðið og nú búum við vonandi fljótlega við ákveðin og markvissari lög og reglur um útboð. En menn verða að átta sig á því að útboð eru ekki aðeins til þess að nota við stærri mannvirkjagerð. Þau eru ekki síður orðin tæki í dag í hinni almennu þjónustu, verslun og hvers konar viðskiptum. Það er því mjög brýnt að þetta mál fái farsæla afgreiðslu á þessu þing og geti orðið að lögum áður en við förum heim í vor.