Ólafur Ragnar Grímsson
:
Virðulegi forseti. Það hefur vakið nokkra athygli hér í vetur að forsetar hafa hagað störfum þingsins þannig að atkvæðagreiðslur hafa ekki verið teknar í lok umræðna heldur hefur iðulega verið beðið með þær þar til á nýjum fundi á öðrum degi. Við höfum auðvitað tekið eftir því að stjórnarliðið hefur kappkostað að vera hér mætt við atkvæðagreiðslurnar og síðan hefur þorri þess farið þannig að þessi háttur á atkvæðagreiðslum hefur greinilega verið skipulagður með þeim hætti að stjórnarþingmenn þyrftu sem minnst að vera hér í þinginu þó að það eigi engan veginn við um þá alla.
Í þessu máli virðist hins vegar hafa komið fram að mikið hafi legið á að láta þessa atkvæðagreiðslu fara fram og forseti, sem sér á skermi sínum hverjir eru í húsinu, hlýtur að hafa tekið eftir því að mikill fjöldi stjórnarandstöðuþigmanna var ekki í salnum þó að þeir væru í húsinu. Og miðað við almenna skynsemi, þá hefði nú verið sjálfsagt fyrir forseta að huga betur að því hvaða skýringar kynnu að vera á því að svo mikill fjöldi þingmanna stjórnarandstöðuflokkanna var ekki í salnum þó að þeir væru skráðir í húsið beint fyrir framan forsetann. Þess vegna held ég að það sé nauðsynlegt, virðulegi forseti, í framhaldinu að einhverjar ákveðnar reglur gildi hér í þinginu. Ef það á að vera sú siðvenja að atkvæðagreiðsla fari yfirleitt fram á nýjum fundi á nýjum degi og yfirleitt á tilteknum tíma eins og gert hefur verið að mestum hluta í vetur, þá er það venja sem þingmenn taka mið af. En ef allt í einu er brugðið út af henni og rokið til atkvæðagreiðslu, meira að segja við þær kringumstæður að stór hluti þingmanna er ekki í salnum þó þeir séu í húsinu, þá býður það auðvitað heim misskilningi af þessu tagi. Ég vil þess vegna mælast til þess við forseta að það verði reynt að koma einhverri reglu á þetta. Ef atkvæðagreiðslurnar eiga að vera í lok umræðunnar, þá gott og vel. Mér finnst það ágætur siður, en þá gildi það líka almennt og um allar atkvæðagreiðslur. Ef það á hins vegar að reyna að tengja þær saman í upphafi fundar næsta dags, þá vita menn það og í ljósi þessarar reynslu sem hér hefur orðið í máli sem ég hefði t.d. gjarnan viljað greiða atkvæði í, en gerði mér ekki grein fyrir því að sú atkvæðagreiðsla væri að fara fram og gat þess vegna ekki greitt atkvæði, þá hugi forseti að því í samkomulagi við formenn þingflokka að koma einhverri reglu á þessa hluti.
Virðulegi forseti. Það hefur vakið nokkra athygli hér í vetur að forsetar hafa hagað störfum þingsins þannig að atkvæðagreiðslur hafa ekki verið teknar í lok umræðna heldur hefur iðulega verið beðið með þær þar til á nýjum fundi á öðrum degi. Við höfum auðvitað tekið eftir því að stjórnarliðið hefur kappkostað að vera hér mætt við atkvæðagreiðslurnar og síðan hefur þorri þess farið þannig að þessi háttur á atkvæðagreiðslum hefur greinilega verið skipulagður með þeim hætti að stjórnarþingmenn þyrftu sem minnst að vera hér í þinginu þó að það eigi engan veginn við um þá alla.
Í þessu máli virðist hins vegar hafa komið fram að mikið hafi legið á að láta þessa atkvæðagreiðslu fara fram og forseti, sem sér á skermi sínum hverjir eru í húsinu, hlýtur að hafa tekið eftir því að mikill fjöldi stjórnarandstöðuþigmanna var ekki í salnum þó að þeir væru í húsinu. Og miðað við almenna skynsemi, þá hefði nú verið sjálfsagt fyrir forseta að huga betur að því hvaða skýringar kynnu að vera á því að svo mikill fjöldi þingmanna stjórnarandstöðuflokkanna var ekki í salnum þó að þeir væru skráðir í húsið beint fyrir framan forsetann. Þess vegna held ég að það sé nauðsynlegt, virðulegi forseti, í framhaldinu að einhverjar ákveðnar reglur gildi hér í þinginu. Ef það á að vera sú siðvenja að atkvæðagreiðsla fari yfirleitt fram á nýjum fundi á nýjum degi og yfirleitt á tilteknum tíma eins og gert hefur verið að mestum hluta í vetur, þá er það venja sem þingmenn taka mið af. En ef allt í einu er brugðið út af henni og rokið til atkvæðagreiðslu, meira að segja við þær kringumstæður að stór hluti þingmanna er ekki í salnum þó þeir séu í húsinu, þá býður það auðvitað heim misskilningi af þessu tagi. Ég vil þess vegna mælast til þess við forseta að það verði reynt að koma einhverri reglu á þetta. Ef atkvæðagreiðslurnar eiga að vera í lok umræðunnar, þá gott og vel. Mér finnst það ágætur siður, en þá gildi það líka almennt og um allar atkvæðagreiðslur. Ef það á hins vegar að reyna að tengja þær saman í upphafi fundar næsta dags, þá vita menn það og í ljósi þessarar reynslu sem hér hefur orðið í máli sem ég hefði t.d. gjarnan viljað greiða atkvæði í, en gerði mér ekki grein fyrir því að sú atkvæðagreiðsla væri að fara fram og gat þess vegna ekki greitt atkvæði, þá hugi forseti að því í samkomulagi við formenn þingflokka að koma einhverri reglu á þessa hluti.