Guðrún Helgadóttir (andsvar) :
Einungis, virðulegi forseti, vegna þess að ég gleymdi því eiginlega áðan. Ég skal gleðja hæstv. félmrh. með því að ég mun greiða þessari áætlun atkvæði, þessari tillögu, ekki af því að mér finnist hún skipta minnsta máli, heldur sé ég enga ástæðu til að vera á móti henni því að hún breytir svo sem engu. Þetta er blásaklaust plagg. Hún er skaðlaus, það er rétt. En ég sakna ýmissa hópa úr þessari jafnréttisáætlun. Hvar er hagur heimavinnandi húsmæðra? Sú var tíðin að verið var að tala um það hér að það þyrfti að bæta hag þeirra. Það er ekki orð um það í þessari áætlun. Er sá hópur kvenna gleymdur? Þannig mætti lengi telja og ég held því miður ekki, hæstv. forseti, að þessi áætlun minnki þann vaxandi hóp unglinga sem eru á villigötum, eru í vandræðum, æ fleiri börn sem þurfa á sálfræðihjálp að halda í skólum landsins og þetta er afleiðing þess rótleysis sem ríkir í samfélaginu. Þessi jafnréttisáætlun bjargar engu um það og heimilin í landinu eru í verulegum vanda og atvinnuleysið kemur ekki til með að bæta hann þannig að ég hef áhyggjur af stöðu fjölskyldunnar í landinu og ég held að stefnumótun ráðuneytisins ætti að beinast að því að ytri skilyrði væru á þann veg að íslenskar fjölskyldur gætu lifað nokkurn veginn farsælu lífi. En ég skal greiða þessari áætlun atkvæði, svona til þess að vera ekki óvinur kvennabaráttunnar og almennt góð stelpa en þar fylgir eiginlega ekki hugur máli.