Guðrún Helgadóttir :
Hæstv. forseti. Ég vil taka undir orð hv. 9. þm. Reykv. Ég vil benda hv. þingheimi á og þjóðinni allri hvað við höfum verið að gera, hvers vegna við höfum þurft að halda svo langar ræður. Við vorum að afgreiða hér fyrir nokkrum mínútum ný lög um breytingu á almannatryggingalögum sem skerða stórlega kjör allrar alþýðu manna í landinu. Hér á meðan við biðum milli funda voru að hefjast fréttir á Stöð 2 og hver var fyrsta frétt? Tala þeirra skjólstæðinga sem leita þurfa til mæðrastyrksnefndar hefur tvöfaldast á sl. tveimur árum.
Nú stendur til að Fríkirkjusöfnuðurinn í Reykjavík hefji ókeypis matargjafir, hefji matargjafir í Reykjavík okkar daga. Ég minnist ekki að hafa heyrt um það síðan frostaveturinn 1918 þegar Reykvíkingar hrundu niður úr spönsku veikinni og Thor Jensen gaf Reykvíkingum heita súpu. Ég spyr, hæstv. forseti: Hvert erum við að fara? Er virkilega svo komið að fjöldi Reykvíkinga á ekki fyrir fötum á börnin sín fyrir jólin, á ekki fyrir mat til að seðja hungur sitt? Svo geta menn sagt: Stjórnarandstaðan hefur staðið fyrir málþófi. Það málþóf ætti auðvitað að standa alla jólahátíðina því það er ekki sæmandi, engu okkar, að fara heim og setjast að okkar eigin steikum vitandi að það er til fólk í höfuðborg landsins sem verður að leita eftir ókeypis mat hjá söfnuði hér í borg.
Ekki veit ég hvað hefur orðið um hæstv. forsrh., frú forseti. En ég held að hann hefði gott af því að setjast niður á hinni heilögu hátíð, t.d. undir guðsþjónustu ef hann sækir þær, og gera upp við sig hvort við ætlum að halda áfram á þessari braut. Ég held að það sé ekki úr vegi að á þetta sé minnst þessar síðustu mínútur áður en jólaleyfi þingmanna hefst. Þetta er til skammar. Við hljótum að fyrirverða okkur öll fyrir að geta ekki hindrað að svona lagað gerist. Og ég vona að þetta sé í síðasta sinn sem við förum í jólaleyfi með þessa ábyrgð á bakinu. --- [Fundarhlé.]