[17:07]
Finnur Ingólfsson (andsvar) :
Virðulegi forseti. Ég tek undir það með hv. 8. þm. Reykv., Geir H. Haarde, að auðvitað horfa lyfjaframleiðendurnir á markaðinn í heiminum og velta því fyrir sér hvar er kaupgetan minnst og hvar er hún mest og verðleggja út frá því. Það er einn af þeim þáttum sem hefur áhrif á það af hverju við m.a. þurfum að greiða þetta hátt verð. En það er líka fjöldinn og magnið sem hægt er að senda á markaðinn. Þetta spilar allt saman. Ég tek því undir það með hv. þm. að það er ekkert einhlítt í þessum efnum og þessa hluti þarf auðvitað að skoða.
Varðandi það að ég hafi ekki svarað hv. þm. þeirri spurningu sem hann lagði fyrir mig fyrr í umræðunni hvort ég væri að leggja til að það ætti að setja hámarksálagningu á lausasölulyfin. Ég er ekki að því með þessu, hv. þm. Ég er hins vegar að benda á að það er hægt að fara aðrar leiðir. Í umræðunni áðan var ég að gera það er ég vísaði í frv. okkar framsóknarmanna. Það má hugsa sér að lækka álagninguna mjög. Lækka hana kannski úr 60% niður í 40%. Ég geri mér hins vegar alveg grein fyrir því að það mun setja minnstu apótekin víða úti um land í nokkra erfiðleika. En stóru apótekin með miklu veltuna munu eftir sem áður hafa mjög mikinn hagnað. Þess vegna á að láta þau áfram greiða inn til Tryggingastofnunar ríkisins ákveðið hlutfall af sinni veltu, jafna þannig út aðstöðumuninn og bæta minni apótekunum það upp aftur. Það var einu sinni til í sjávarútveginum apparat sem hét Verðjöfnunarsjóður sjávarútvegsins sem jafnaði sveiflur í afkomu sjávarútvegsins. Það mætti hugsanlega vera með lyfjajöfnunarsjóð til þess að jafna á milli apóteka eftir því hve stór þau eru.