[14:14]
Steingrímur J. Sigfússon (andsvar) :
Hæstv. forseti. Ég held að það sé í raun enginn ágreiningur milli mín og hv. þm. um þetta atriði og ég tók ekki orð hans svo hér um niðurfellingu aðstöðugjaldsins að það væri í neinni mótsögn við það sem ég hafði sagt. Ég hafði einmitt nákvæmlega reynt að draga athyglina að þessu eðli þessara aðgerða, að með því að gera hvort tveggja samtímis, að lækka tekjuskattinn og fella niður aðstöðugjaldið, var verið að koma í veg fyrir það að þessi niðurfelling og bætt afkoma betur stæðu fyrirtækjanna skilaði sér þó a.m.k. að einhverju leyti inn í ríkissjóð í gegnum eðlilega skattlagningu eignar- og tekjuskatts þeirra. Ég held að það sé auðvitað mikið umhugsunarefni að tekju- og eignarskattur fyrirtækja skuli á tveggja ára tímabili vera að lækka úr eitthvað yfir 5 milljörðum kr. á núverandi verðlagi, samkvæmt ríkisreikningi ársins 1992, niður í 3,6 milljarða samkvæmt forsendum fjárlagafrv. á næsta ári. Minna má nú gagn gera heldur en lækka þennan stofn um eitthvað nálægt 1,5 milljarða kr. En samkvæmt ríkisreikningi ársins 1992 var
tekju- og eignarskattur fyrirtækja, ef ég man rétt, tæpir 4,9 milljarðar á verðlagi þess árs.
Varðandi fjárfestingarnar og að það sé nauðsynleg leið til að örva þær að lækka svona tekjuskattsprósentu fyrirtækjanna minni ég á að fyrirtækin geta fjárfest í uppbyggingu í sínum eigin rekstri eða nýrri starfsemi á sínum vegum innan ramma gildandi skattalaga og hafa til þess ákveðnar afskriftareglur áður en kemur til framtalningar skattskylds hagnaðar. Ég held að hæstv. forsrh. viti eins vel og ég að allir hagfræðingar nefna fyrst vexti þegar spurningin snýr að því að reyna að örva fjárfestingu. Það eru vextir, vextir, vextir sem menn eru að lækka allt í kringum okkur til að örva efnahagslífið. Ég hef ekki heyrt mikið talað um lækkaða tekjuskattsprósentu á fyrirtækjum í Þýskalandi, Bandaríkjunum eða annars staðar þar sem menn eru að reyna að örva atvinnulífið um þessar mundir fyrst og fremst með lækkun vaxta.