[15:48]
Jóhannes Geir Sigurgeirsson :
Virðulegur forseti. Hæstv. iðnrh. notaði drjúgan hluta af tíma sínum til þess að verja fyrrv. ráðherra, annan ráðherra Alþfl. --- og nú vil ég, virðulegi forseti, fara fram á að hæstv. ráðherra hlýði á mál ræðumanna --- verja gerðir fyrrv. iðnrh. í málinu og nefndi að hann hefði skipað nefnd á nefnd ofan og látið vinna skýrslu á skýrslu ofan. En nú ætla ég, með leyfi forseta, að lesa úr þingtíðindum frá 6. nóv. 1989, þegar þáv. iðnrh. ræddi um vanda skipasmíðaiðnaðarins og hvernig ætti að bregðast við niðurgreiðslum erlendis þar að lútandi. Þá mæltist hæstv. ráðherra svo, með leyfi forseta:
,,Styrktar eða verndaðar atvinnugreinar standa ekki undir þeim lífskjörum sem íslenska þjóðin gerir kröfu til. Við skulum heldur ekki gleyma því sem ég nefndi hér áðan að það standa vonir til þess að úr þessum opinbera stuðningi erlendis við skipaiðnaðinn muni draga á næstu árum. Stefnan er reyndar sú að hann hverfi í árslok 1992. En jafnvel þótt það verði ekki þá mæla öll rök og skynsemi með því að við eigum að þiggja þessar niðurgreiðslur meðan þær bjóðast. Svo einfalt er nú það.``
Þetta hefur því miður verið stefna Alþfl. varðandi iðnaðinn í hnotskurn. Þáv. ráðherra reiknaði með því að styrkirnir erlendis mundu hverfa 1992. Við erum núna á næstsíðasta mánuði 1993. Styrkirnir erlendis eru enn í fullu gildi, þeir hafa ekki horfið. En hvað er að hverfa, hæstv. ráðherra? Það sem er að
hverfa í þessu máli eru ekki hinir opinberu erlendu styrkir, það er hinn innlendi skipasmíðaiðnaður eftir að Alþfl. hefur farið með þennan málaflokk núna í ég man ekki hvað mörg ár en allt of mörg ár í það minnsta. E.t.v. vaknar hæstv. ríkisstjórn til meðvitundar á elleftu stundu eins og hún gerði varðandi vaxtamálin þegar hún komst að því að sú hugmyndafræði sem þar hefði verið unnið eftir árum saman væri röng. Við skulum vona að það gerist núna.
Eitt vil ég nefna hér og það er að ég vil í sjálfu sér ekki taka undir árásir á útgerðarmenn í þessu sambandi. Auðvitað hlýtur útgerðin á hverjum tíma að leita eftir þeim bestu kostum sem hennar er völ. Það er ekki við útgerðina að sakast, það er við stjórnvöld að sakast. Það eru íslensk stjórnvöld sem eiga að skapa þessari atvinnugrein skilyrði en það á ekki að vera þegnskapur útgerðarinnar. Ég vil hins vegar taka undir það sem hér hefur komið fram að það verður væntanlega dýrasti kosturinn fyrir útgerðina ef ekki er hægt lengur að sækja viðhald hér innan lands.
Ég vil nefna einn hlut í þessu sambandi sem hefur breyst núna á allra síðustu árum og hefur mikið að segja varðandi þetta. Það er ekki erlenda nýsmíðin, það er sá kostur sem nú er, að kaupa erlend, notuð og sáralítið notuð skip á allt að því hálfvirði erlendis frá þannig að það er það sem hefur breyst núna á síðustu missirum.
En frammi fyrir hverju stöndum við? Við stöndum væntanlega ekki frammi fyrir mikilli nýsmíði hér innan lands á næstunni og við stöndum væntanlega ekki heldur frammi fyrir því að það verði mikil kaup á nýsmíði erlendis frá. Við stöndum hins vegar frammi fyrir því að verja viðhaldsþjónustuna og verja endurbygginguna og breytingar á skipum og við verðum að sjá til þess að íslenskum stöðvum verði sköpuð aðstaða til að sinna þessum verkefnum á næstunni og í framhaldi af því og samhliða því að sækja fram og afla sér hliðstæðra verkefna erlendis á næstunni. En eins og staðan er í dag hefur skipasmíðaiðnaðurinn ekkert bolmagn til þess.