[01:11]
Frsm. 2. minni hluta allshn. (Anna Ólafsdóttir Björnsson) :
Virðulegi forseti. Það eru aðeins örfáar athugasemdir varðandi ræðu hv. 6. þm. Reykv. sem ég tel ástæðu til að koma á framfæri. Varðandi þau ummæli í nál. 2. minni hluta allshn. að hér sé um sóðaskap í lagasetningu að ræða, þar á ég sérstaklega við bandormagerð, þá ítreka ég það. Þá gildir að sjálfsögðu einu hver ber ábyrgð á slíkri samsetningu og þeim mun sorglegra ef mætari aðilar koma að málinu. Vissulega er þetta glíma sem við stöndum frammi fyrir á hverju einasta ári á Alþingi og er afskaplega vont til þess að vita að ekki hafi verið séð við því enn. En á meðan slíkir bandormar eru á ferðinni er hætt við að það verði ákveðin grautargerð sem við erum að fást við, bæði þeir sem sjá um að semja lagatextann og þeir sem sjá um að fjalla um málið í umræðu á Alþingi og í nefnd.
Varðandi gagnrýni á að sett séu í lög ákvæði sem ekki er hald í þá vil ég taka það sérstaklega fram að þar er ég að vísa til þess efa, sem ekki var eytt innan nefndarinnar, að hald væri í ákvæðum um lögheimili. Er þá ekki tekin afstaða til þess hvort slík ákvæði séu jákvæð eða neikvæð, það getur oltið á því um hvaða starfsemi er að ræða, heldur er sérstaklega verið að benda á það að verið er að gefa fólki fölsk skilaboð ef þessi ákvæði munu ekki halda. Það er það sem mér þykir mjög ámælisvert.
Ég tek það fram að þessi umræða hefur verið viðloðandi í nefndinni allt frá því að málið var til umfjöllunar á síðasta reglulega þingi. Ýmsir sem komu á fund nefndarinnar höfðu ákveðnar efasemdir um þetta. Vil ég þá sérstaklega vísa í störf nefndarinnar í fyrra en þessar efasemdir komu m.a. fram í umræðum við Stefán Má Stefánsson er kom á fund til nefndarinnar. Og aðrir urðu til þess að ræða þetta þó við höfum í nefndinni ekki séð ástæðu til þess að taka af skarið í þessu máli, hvorki 1. né 2. minni hluti, vegna þess að þetta er nokkuð sem mun reyna á sem túlkunaratriði. En það er bagalegt að ekki skuli fást úr því skorið í nefndarstarfi svo sannfærandi sé hvort hér sé í öllum tilvikum um haldgóð ákvæði að ræða.
Ég vil vekja athygli á því að ef ég ætti að tíunda þetta í smáatriðum þá gegnir ekki alveg sama máli um allar þær greinar sem ég rakti hér vegna þess að þarna er um mismunandi eðli starfs að ræða og mismunandi eftir því hvernig í raun þarf að vera hægt að koma að málum. Til dæmis þykir það einna líklegast að þessi ákvæði um lögheimili haldi ef um er að ræða ritstjóra eða útgefendur blaða og tímarita. Er það þá rökstutt með því að það verði að vera hægt að ganga að þeim eða þeir þurfa að hafa ábyrgð ef til lögsóknar kæmi vegna meiðyrða. Um önnur störf var einfaldlega efi skilinn eftir og það finnst mér gagnrýni vert.
Varðandi almennt opnar heimildir til ráðherra þá er það mjög hvimleitt og vaxandi þrýstingur ef eitthvað er í lagasetningu af hálfu ráðuneyta og ráðherra að opna heimildir framkvæmdarvaldsins. Það er vissulega á kostnað löggjafarvaldsins og skapar ekki réttaröryggi í landinu að hafa slíkar opnar heimildir. Varðandi þær tilteknu heimildir sem ég ræddi um í frv. þá varð vissulega mikil umræða um hvort þær ættu rétt á sér í þeim tilvikum sem þar eru. Ég tek undir orð hv. síðasta ræðumanns sem sagði að hafi verið ástæða til þess að takmarka heimildir dómsmrh. í eldri lögum þá sé enn meiri ástæða til þess núna þar sem nú er verið að setja miklu fleira undir þau sömu lög sem fyrir voru.
Almennt á því þessi gagnrýni við að mati 2. minni hluta og ekki síður í þessu tilviki. Ég held að ég hafi skýrt þau atriði sem mér fannst sérstaklega ástæða til í annarri ræðu minni og að öðru leyti mun afstaða okkar minnihlutafólks koma fram í atkvæðagreiðslu.