[14:11]
Björn Bjarnason (andsvar) :
Hæstv. forseti. Varðandi það sem hv. síðasti ræðumaður sagði um fréttaefni þá vil ég láta þess getið að um það mál var sérstaklega rætt í nefndinni og töluvert mikið og einnig hvort ákvæði laganna ætti að ná til fréttaefnis og fræðsluefnis. Það var niðurstaða þeirra umræðna í nefndinni að svo skyldi ekki vera. Ástæðan er m.a. sú að það var mat okkar að það væri mjög óskynsamlegt að setja slík ákvæði í lög þótt margir fréttnæmir atburðir væru mjög óhugnanlegir og sýndu mikið ofbeldi. Við töldum að ekki væri hægt
að komast hjá því í samtímanum að sýna slíkt efni í sjónvarpi og jafnvel sjónvarpsfréttum eða í fræðsluþáttum og sáum ekki ástæðu til að hafa ákvæði í frv. sem gæfu mönnum tilefni til að ætla að slíkt efni ætti að banna vegna þess hve óhugnanlegt það væri eða ofbeldismikið. Og ég tók sjálfur sem dæmi í umræðunum í nefndinni sjónvarpsþátt sem sýndur var í ríkissjónvarpinu á mánudagskvöldið og fjallaði um atburði í Sovétríkjunum fyrrverandi þ.e. sérstaklega átökin á milli Azera og Armena. Margt í þeim þætti var þess eðlis að jaðraði við að misbjóða fólki vegna ofbeldis. En eigum við ekki að hafa tækifæri til þess að sjá það hvað er að gerast í veröldinni og á að vera í skjóli laga eins og þessara unnt að koma í veg fyrir að við fylgjumst með því sem er að gerast og einnig í fréttatímum?
Við verðum að hafa tækifæri til þess, en við leggjum áherslu á það í nefndinni og í áliti okkar að þegar um slíka atburði er að ræða sem eru sýndir almenningi, t.d. í fréttatímum, þá sé mjög brýnt fyrir áhorfendum hvað er í vændum þannig að þeir geti þá forðað sér eða litið undan ef svo ber undir.