[13:44]
Guðmundur Bjarnason :
Hæstv. forseti. Mig langar til að leggja örfá orð inn í þessa umræðu og þakka flm. fyrir þá tillögu sem hér er flutt og jafnframt frsm. fyrir hennar ágætu ræðu og þær ábendingar sem í henni fólust.
Ég vil lýsa stuðningi mínum við þessa tillögu og jafnframt kannski minna á það að fyrir nokkrum árum síðan flutti sá sem hér stendur tillögu svipaðs eðlis, þ.e. um nýtingu á rekavið, og benti á ýmsa þá nýtingarmöguleika sem hér er rætt um í grg. tillögunnar og í ræðu hv. frsm.
Ég held að það ástand sem er í þjóðfélaginu nú kunni að skapa ný viðhorf til máls af þessu tagi, þ.e. við þurfum að leita allra leiða til þess að skapa atvinnutækifæri til þess að nýta þau verðmæti sem kunna að vera til og vera fyrir hendi í okkar þjóðfélagi. Og þó að tillagan sem ég flutti fyrir nokkrum árum síðan hafi ekki fengið ítarlega umfjöllun eða afgreiðslu í þinginu þá kann að vera að það viðhorf sé breytt nú og hv. alþm. kunni að fylgja eftir þeirri tillögu sem hér liggur fyrir með þeim hætti að samþykkja hana og reyna að hrinda þessari athugun eða vinnu í gang sem hér er lögð til.
Ég þarf ekki að hafa mörg orð um þetta mál, virðulegur forseti. Ég vil þó taka undir það sem kom fram hjá hv. flm. að það eru ýmsir möguleikar fyrir hendi. Handverkshópar eru starfandi víða um land sem eru að vinna að verkefnum af þessu tagi. Það voru hér nefndir listmunir og skartgripir en það sem við þurfum að fylgja eftir í því efni sérstaklega er einmitt markaðssetningin eða markaðsmálin sem hér eru einnig nefnd eða dregin fram því við þurfum að hasla okkur völl enn frekar en okkur hefur tekist hingað til á því sviði. Við vitum það ef við ferðumst t.d. um nágrannalöndin að mjög mikið er um það að á boðstólum eru ýmiss konar minjagripir, listmunir, skartgripir og eitt og annað sem reynt er að markaðssetja fyrir ferðamennina og við ættum sannarlega að eiga möguleika á því sviði, ekki síst með tilliti til þess að við viljum leggja aukna áherslu á mikilvægi ferðaþjónustunnar sem eins af okkar aðalatvinnuvegum. Má minna á það að ferðaþjónustan er að verða ein af okkar aðalútflutningsgreinum eða skapar næstmestan gjaldeyri, næst sjávarútveginum.
Ég vil líka taka undir það sem fram kom að það má nota rekavið á ýmsan annan hátt. Hann hefur líklega mest verið nýttur á undanförnum árum sem efni í girðingarstaura og þó dregið hafi úr þeim nýtingarmöguleikum þá held ég að það séu ýmsir aðrir möguleikar til sem við höfum ekki horft til, t.d. smíði jafnvel húsa eins og hér var greint en þó það væri ekki svo stórtækt þá ætti að nýta rekaviðinn í ýmiss konar húsgagnaframleiðslu. Ég hef t.d. heimsótt fallegt heimili norður á Melrakkasléttu þar sem hagleikssmiður, húsbóndinn þar, hefur smíðað nánast öll húsgögnin í stofu og herbergi á því heimili úr rekavið og það er sannarlega gaman að sjá að slíkt skuli vera mögulegt og segir okkur þá jafnframt að þarna er hráefni sem nýtanlegt er til ýmissa hluta.
Ég býst þó við að nýtingin sé nokkuð kostnaðarsöm. Kannski er kostnaðarsamasti liðurinn, án þess að ég hafi rifjað það upp eða farið yfir það síðan ég flutti tillögu svipaðs efnis á þingi fyrir nokkrum árum síðan, e.t.v. í því að safna rekaviðnum, þ.e. að ná honum saman á einn stað eða nokkra staði þar sem hægt er að nýta hann, því að strandlengjan er löng og þar er strjálbyggt og það er oft og víða erfitt að komast að fjörunni til þess að hirða rekaviðinn. Það þarf því sjálfsagt að skoða það með hvaða tækni og á hvaða stöðum á að leggja áherslu á þessa nýtingu. Ég vil minna á það að t.d. á Þórshöfn var fyrir nokkrum árum síðan byggð skemma þar sem átti að setja upp sögunarverksmiðju en því miður gekk það ekki eftir eins vel og forgöngumenn í því efni vildu og lögðu upp með, m.a. vegna þess að það er kostnaðarsamt að ná þessu hráefni öllu á einn stað. Þess vegna kann að vera að það sé rétt að færanlegar verksmiðjur af einhverju tagi, færanleg sögunarverksmiðja, sé skynsamlegri og auðveldari til þess að gera nýtinguna mögulega.
Virðulegi forseti. Ég ætla ekki að hafa um þetta fleiri orð. Ég ætla aðeins að lýsa yfir stuðningi mínum við þessa tillögu og undirstrika að það er mjög mikilvægt að við leitum og lítum að hvers konar möguleikum til þess að styrkja og treysta okkar atvinnulíf, nýta þær auðlindir sem kunna að vera fyrir hendi og ég hygg að rekaviðurinn geti vel flokkast undir það að vera ein af slíkum auðlindum.