[02:41]
Kristín Ástgeirsdóttir (um fundarstjórn) :
Virðulegi forseti. Fyrir jól var gert samkomulag um það hvernig afgreiðslu mála skyldi háttað og mér var sagt þannig frá að það hefðu farið fram nokkuð hátíðlegar umræður um það hvenær lánsfjárlögum skyldi lokið og ég fæ ekki annað séð en að stjórnarandstaðan hafi staðið við sitt. En það er auðvitað mjög undarlegt ef stjórnarflokkarnir sjá ekki til þess að þeir ráðherrar sem málið snertir mæti hér. Og að ráðherrar skuli lýsa því hér yfir um miðja nótt að þeir sjái sér ekki fært að mæta, hvað eigum við hin að segja sem þurfum að halda hér áfram á morgun og þurfum að standa í umræðum allan daginn og sjálfsagt langt fram á kvöld?
Ég vil benda á það að í þessu frv. eru auðvitað ýmsir þættir sem hefði verið ástæða til að fara nákvæmlega ofan í en í rauninni höfum við sýnt mikinn samningsvilja og höfum sleppt ráðherrum við það að vera kallaðir til umræðunnar þó að ástæða hefði verið til. Það hefði t.d. verið ástæða til þess að ræða svolítið við menntmrh. um ástandið í Lánasjóði ísl. námsmanna, það hefði verið ástæða til að ræða við félmrh. enn og aftur um ástandið í húsnæðismálum, en við höfum ekki farið fram á það að þessir ráðherrar yrðu kallaðir til, enda veit ég að hæstv. félmrh. er staddur erlendis. Þannig að það er lágmark að þegar loksins er óskað eftir því að einn ákveðinn ráðherra mæti hér til þingfundar, sem honum ber auðvitað skylda til þess að sækja eins og okkur hinum, að þá sé orðið við því. Og ef hann er svo illa forfallaður að geta ekki mætt þá er ekki um annað að ræða en að fresta umræðunni, því miður, og þar stendur á ráðherrum ríkisstjórnarinnar.