[21:50]
Kristín Ástgeirsdóttir :
Virðulegi forseti. Ég vil þakka fyrir þá biðlund sem mér hefur verið sýnd hér með því að hleypa örðum þingmönnum fram fyrir mig vegna þess að ég er á stöðugum samningafundum með öðrum þingflokksformönnum og ég get upplýst að það hillir undir samkomulag. En ég ætla aðeins að taka örfáar mínútur í það að lýsa skoðun minni á því frv. sem hér er til umræðu.
Ég vil í upphafi máls míns rifja það upp að samkvæmt því fjárlagafrv. sem nýbúið er að samþykkja á hinu háa Alþingi og því sem á undan er gengið á þessu kjörtímabili þá stefnir í að hallinn á ríkissjóði verði um það bil 40 milljarðar kr. á þessu kjörtímabili. Þessi halli bætist ofan á mikla skuldasöfnun frá fyrri árum og því hefði maður haldið að það væri markmið ríkisstjórnarinnar að reyna að ná fjárlagahallanum niður og reyna að leita leiða til tekjuöflunar í stað þess að fara að létta sköttum af þeim sem betur mega sín í þjóðfélaginu. En það eru að nálgast kosningar og þetta frv. sem hér er til umræðu ber þess vott að hér er kosningamál á ferðinni. Hér er lagt til að leggja niður svokallaðan stóreignaskatt sem þeir hafa greitt sem mestar eiga eignir og hafa haft sæmilegar tekjur. Hér er mörkunum breytt varðandi hátekjuskattinn og hér er farið út í afnám tvísköttunar á lífeyri ellilífeyrisþega með mjög umdeildum hætti. Það er vissulega rétt að þessi 15% regla sem hér er tekin upp kemur mörgum gamalmennum til góða en hún kemur þeim mest til góða sem mest fá greitt úr lífeyrissjóðnum svo að hér er um það að ræða að það er verið að hygla þeim sem meira mega sín á meðan hinir lægst launuðu sem orðið hafa að taka á sig skattahækkanir og gjöld af ýmsu tagi fá ekkert í sinn hlut. Þetta er ekki góð pólitík að mínu mati og sérstaklega þegar við horfum fram á þennan mikla halla þá hefði verið ástæða til þess að breyta ekki þessum ákvæðum heldur reyna að halda inni þeim tekjum sem þó er hægt að afla með sæmilega auðveldum hætti.
Ríkisstjórnin gaf yfirlýsingu 10. des. sl. þar sem hún birti sín áform um atvinnusköpun og ýmsar aðgerðir til þess að auka vinnu og til þess að breyta skattkerfinu en viðbrögð Alþýðusambandsins og Vinnuveitendasambandsins bera það með sér að ekki er mikill fögnuður í þeim herbúðum vegna þessara áforma. Hér er ekki verið að gera það sem gera þarf. Eins og rakið var við 1. umr. þá var boðuð hækkun persónuafsláttar en þegar betur var skoðað kom í ljós að þessi hækkun var einungis í samræmi við hækkun verðlags, það er verið að reikna upp þessar upphæðir og reyndar 400 kr. þar til viðbótar. Þetta segir ekki mikið hjá því fólki sem er að reyna að þrauka og lifa af lágum tekjum. Við kvennalistakonur munum að sjálfsögðu ekki styðja þessar breytingar og leggjum það til að þessum tekjuöflunarleiðum verði haldið inni hjá ríkissjóði.
En það er eitt mál sem ég vil nefna sérstaklega og sem hefur eftir því sem ég best veit ekki fundist lausn á en það eru málefni Búseta. Þau hafa lítið komið við sögu í umræðunum í dag en þannig er mál með vexti að Búseti fór þess á leit að það fólk, sem býr í almennum kaupleiguíbúðum, það munu vera um 53 íbúðir, fái greiddar vaxtabætur á öll þau lán sem hvíla á þessum íbúðum. Það varð niðurstaða meiri hlutans að þetta væri ekki mögulegt. Það var gerð lagabreyting í fyrra sem hafði það í för með sér að þeir sem búa í almennum kaupleiguíbúðum innan Búseta fá reyndar allir vaxtabætur á sinn eignarhlut en reynslan varð sú sem reyndar var sagt fyrir um þá að þetta skilaði þeim ákaflega litlu. Staðreyndin er sú að þessar íbúðir eru svo dýrar í rekstri og það er að verða fólki svo erfitt að standa undir þessu og þarna er einfaldlega verið að leita leiða til þess að hjálpa þessu fólki. En það er alltaf sama sagan með vinnubrögð á hinu háa Alþingi að við vorum í þvílíkum spreng með að fara yfir frv. og afgreiða þetta mál að það hefur alls ekki gefist tími til þess að fara nægilega ofan í þetta mál og ég fæ ekki betur séð en Búseti og það fólk sem býr í almennum kaupleiguíbúðum verði skilið eftir á köldum klaka. Það þarf vissulega að skoða það mál betur því að það sem gerist þarna er einfaldlega það að fólk mun gefast upp á því að búa í þessum íbúðum og það mun losa sig við þær og reynslan hefur verið sú, bæði hjá Búseta og hjá sveitarfélögunum, að þessum íbúðum, almennu kaupleiguíbúðunum, hefur verið breytt í félagslegar íbúðir og það þýðir það að ríkið tekur á sig niðurgreiðslu vaxta. Það hefði því þurft að skoða það dæmi miklu betur hvernig þetta kemur út fyrir ríkið, hvort það hefði ekki hugsanlega verið hagkvæmara að gera þarna lagabreytingu gagnvart þessum litla hópi, en mér er alveg ljóst að það er flókið mál og við hefðum þurft að hafa tíma til þess að skoða þetta almennilega.
Ég get ekki látið hjá líða, herra forseti, að minnast hér á brtt. Jóhönnu Sigurðardóttur, hv. 12. þm. Reykv. Ég verð að segja að það datt alveg yfir mig þegar ég sá þessa tillögu. Það er alveg makalaust eftir að hafa horft upp á og tekið þátt í þeirri miklu deilu sem varð um breytingarnar á Lánasjóði ísl. námsmanna þar sem við stjórnarandstæðingar börðumst eins og ljón gegn þessum breytingum með þau meginrök að sjálfsögðu að þarna væri verið að íþyngja kjörum námsmanna og þessar breytingar mundu þýða það að sá hópur fólks sem mundi eiga í erfiðleikum með að standa undir þessum lánum, hvað þá að koma sér upp húsnæði eftir að námi lyki, og það heyrðist ekki orð frá hv. þm. Jóhönnu Sigurðardóttur á þeim tíma. Svo kemur hún hér eftir að vera búin að segja af sér embætti ráðherra og flytur tillögu þess efnis að bæta nú kjör námsmanna. Það er góðra gjalda vert að taka upp þeirra málefni en þetta er þvílík hræsni að það er ekki hægt annað en segja það hreint út. Það er makalaust að horfa upp á þetta að um leið og fólk gengur út úr stjórnarsamstarfi þá snýr það við blaðinu og kemur með tillögur af þessu tagi. Mér finnst alveg makalaust að horfa upp á þetta, fyrst að taka þátt í því að leggja á auknar álögur, koma á vöxtum í námslánakerfinu og svo á að fara að greiða vaxtabætur til þessa sama hóps. Fólk verður aðeins að hugsa hvað það er að gera og taka ábyrgð á sínum gerðum. Ég get ekki annað en minnt á þetta, hæstv. forseti.
Vegna þess að hér eru vonandi að takast samningar um lok þinghaldsins á þessu ári þá ætla ég ekki að segja mikið meira. Ég hefði getað talað langt mál um þessa tvísköttun og 70 ára regluna sem hér er miðað við. Ég tek undir þá gagnrýni sem hér hefur komið fram á þá leið sem hér er verið að fara í þessu frv. Það er alveg ljóst að þetta mun kosta ríkissjóð hundruð milljóna á næstu árum vegna þess að sá hópur aldraðra sem greitt hefur í lífeyrissjóði fer stöðugt vaxandi þannig að hér er um mjög hæpna leið að ræða, enda hefur t.d. Alþýðusambandið bent á aðrar leiðir, þ.e. að nálgast málið frá hinum endanum, þ.e. iðgjaldagreiðslur launþega verði skattfrjálsar, sem kæmi fólki ekki til góða fyrr en síðar meir, en það er auðveldari leið heldur en sú sem hér er farin og réttlátari. En ríkisstjórnin ætlar að halda fast við þetta ákvæði en mér segir svo hugur um að menn muni þurfa að setjast yfir þetta dæmi jafnvel innan árs.
Ég ætla þá ekki að segja meira í bili en ítreka það að við kvennalistakonur leggjumst gegn þeim breytingum sem verið er að gera á hátekjuskattinum og við leggjumst gegn breytingunum á stóreignaskattinum. Að öðru leyti er hér um tæknilegar breytingar að ræða. Það eru nokkur atriði sem koma fyrirtækjunum til góða eins og flýtifyrningarnar og ég held að ekki veiti af að efla fjárfestingu en reyndar gerist það þá ekki fyrr en á næsta ári.
Ég læt þá máli mínu lokið, herra forseti.