[14:18]
Svanfríður Jónasdóttir :
Virðulegi forseti. Ég vil aðeins taka þátt í þessari umræðu og byrja þá á því vegna orða síðasta hv. ræðumanns, sem taldi að kvótakerfinu væri um að kenna að verðmyndun væri ekki frjáls í sjávarútvegi, að benda á að svo er auðvitað ekki. Það er alveg sjálfstæð ákvörðun hvort menn eru með frjálsa verðmyndun í sjávarútvegi eða hvernig menn versla með fisk sín í milli. Hins vegar er ljóst að frjáls verðmyndun og það að fiskur yrði seldur um fiskmarkaði mundi leysa ýmis mál sem erfiðleikum valda í sjávarútvegi í dag. Auk þess yrði þeirri kvöð létt af sveitarfélögunum að leggja svo og svo mikið fé í útgerð og kvótakaup. Sala um fiskmarkaði gerir það að verkum að ekki skiptir höfuðmáli hvort skip er skráð í Grindavík eða á Snæfellsnesi. En í þessari umræðu eru það verðmyndunarmálin og samskipti sjómanna og útgerðarmanna sem eru til umræðu.
Verslun með fisk um fiskmarkaði mundi tryggja eðlilega verðmyndun og sú tortryggni sem gætt hefur undanfarin ár í samskiptum sjómanna og útgerðarmanna mundi minnka. Auk þess tryggja fiskmarkaðir betri nýtingu hráefnis og eru mikilvægir fyrir nýsköpun í vinnslu sjávarafurða. Sérhæfing er nauðsynleg í fiskiðnaði til að auka arðsemi og bæta lífskjör starfsfólks rétt eins og í öðrum iðnaði. Fiskmarkaðir eru ein forsenda þess að sérhæfing aukist. Í dag reyna menn að treysta grundvöll sérhæfingar með því að versla með veiðiheimildir --- kvótabrask er það stundum kallað --- og með því að láta aðra veiða fyrir sig tonn á móti tonni. Það er eitt af mörgu sem hefur ögrað sjómönnum og það er merkilegt að þeir sem berjast hvað harðast gegn frjálsri verslun með fisk eftir að hann er veiddur og orðinn að hráefni til vinnslu eru gjarnan hörðustu talsmenn þess að fiskurinn sé á uppboði óveiddur. Kvótaviðskipti milli útgerða og kvótamarkaðir eru þeim fremur að skapi.
Eitt atriði enn sem hefur aukið á tortryggni sjómanna og gagnrýni á núverandi lög um stjórn fiskveiða er þegar útgerðir selja þær veiðiheimildir sem þeim hafa verið úthlutaðar og láta svo sjómenn taka þátt í að kaupa þær til baka. Auðvitað sér hver maður að svona framkoma gatar kerfið engu síður en ýmis þau ákvæði sem stjórnvöld hafa verið að setja inn undanfarin ár. Útgerðarmenn verða auðvitað að gæta þess að fara ekki fram með þeim hætti að ögri svo sjómönnum og ofbjóði svo réttlætiskennd þjóðarinnar, m.a. með brotum á vinnulöggjöf, að fiskveiðistjórnunarkerfið sem menn hafa að meiri hluta orðið sammála um að sé okkur hagkvæmast sé dæmt úr leik vegna framkomu þeirra sem vinna eftir lögunum.