Margrét Frímannsdóttir:
Virðulegi forseti. Það er skemmtileg nýbreytni hjá hæstv. ríkisstjórn að leggja fram frv. sem bætir réttarstöðu fólks. Við höfum séð meira af hinu það sem af er þessa þings. Það er ekki eingöngu um að ræða verulega réttarbót þar sem við erum að færa okkur nær því sem gerist á hinum Norðurlöndunum, heldur göngum við aðeins lengra með því að veita samkynhneigðu pari rétt til sameiginlegrar forsjár barns eða barna sem koma inn í sambúð.
Ég vil lýsa sérstakri ánægju minni með þetta frv. þótt vissulega hefði mátt, eins og kom fram áðan hjá hv. síðasta ræðumanni, ganga ívið lengra. Þar er kannski fyrst og fremst um að ræða kirkjulega vígslu og ættleiðingu. Réttur til tæknifrjóvgunar er nokkuð sem verið er að ræða. Frv. er enn til umræðu og kannski ekki rétt á þessu stigi að taka ákvarðanir sem eiga eftir að taka til þeirrar lagasetningar.
Það kemur mér á óvart að kirkjunnar menn skuli ekki taka því með afar jákvæðu og kristilegu hugarfari að veita samkynhneigðum kirkjulega vígslu, það fyndist mér eðlilegt og sjálfsagt. Þess ber þó að geta að þeir eru tilbúnir til þess að taka á móti parinu ef í óefni er komið og hlusta á og reyna sáttatilraunir þó ekki vilji kirkjan veita blessun sína slíkri sambúð.
Eftir þessu frv. hefur verið beðið lengi og það skiptir verulegu máli fyrir fjölda einstaklinga og fjölskyldur. Því ættum við að afgreiða það sem allra fyrst sem lög frá Alþingi.
Prestar eru opinberir starfsmenn eins og kemur fram í svarbréfi biskups Íslands til ráðuneytis frá 21. nóvember 1995 eftir að ráðuneytið hafði leitað álits embættisins á þessari lagasetningu. Þar segir, með leyfi forseta:
,,Kirkjan gerir sér vitanlega grein fyrir því að prestar hennar eru ekki aðeins í þjónustu trúarlegs aðila, heldur einnig opinberir starfsmenn, sem hljóta að lúta lögum ríkisins og fyrirmælum.``
Þannig að ef allshn. kemst að þeirri niðurstöðu að það skuli sett í lög að kirkjan veiti samkynhneigðu pari blessun sína sé farið fram á það og tilskilin vottorð fengin, þá ber kirkjunnar þjónum að fara eftir því. Finnst mér það sjálfsagt og eðlilegt. Það hefði nú verið eðlilegt að fulltrúar kirkjunnar hefðu tekið á þessu með mun jákvæðara hugarfari en gert er í því svari sem liggur fyrir. En ég hvet til þess að frv. verði afgreitt sem allra fyrst. Við höfum beðið lengi eftir þessari lagasetningu sem er veruleg réttarbót fyrir fjölda einstaklinga.