Sjávarútvegsráðherra (Þorsteinn Pálsson):
Herra forseti. Gildandi ákvörðun um hámarksafla í þorski er byggð á svonefndri veiðireglu sem ríkisstjórnin ákvað í fyrravor og er hin pólitíska stefnumörkun um það á hvaða hátt við ætlum að hafa sem mestan afrakstur af þorskstofninum til lengri tíma. Reglan felur það í sér að leyfa veiði sem nemur 25% af veiðistofninum á hverju ári. Þarna til grundvallar liggur mat Þjóðhagsstofnunar og Hafrannsóknastofnunar um það að með slíkri veiðireglu fáum við hámarksafrakstur af þorskveiðunum til lengri tíma litið.
Bráðabirgðaendurmat Hafrannsóknastofnunar á þorskstofninum sem birt hefur verið sýnir að stofninn er að styrkjast. Það er í samræmi við fyrri spár stofnunarinnar og í samræmi við reynslu sjómanna á þessum vetri. Þessi styrking stofnsins kemur fyrst og fremst fram í því að fiskarnir eru þyngri en áður, viðkoman hefur ekki batnað að sama skapi og það er að verulegu leyti einn árgangur sem sker sig úr, en aðrir eru því miður í langri röð enn lélegir.
Þessi niðurstaða sýnir líka að það gólf sem við settum í aflaregluna upp á 155 þús. lestir var réttlætanlegt. Þessi niðurstaða sýnir líka að það er óhætt að geyma fisk í sjónum. Aðstæður nærri sjónum eru þannig að fiskurinn vex, stofninn styrkist og við getum vænst þess að fá meiri verðmæti út úr veiðinni með þeim hætti. Sjórinn er að greiða um þessar mundir hærri vexti en bankarnir gera.
Það kemur líka í ljós við þessa athugun að þau sjónarmið bátasjómanna sem lengi hafa verið uppi, að það væri mikilvægt við fiskveiðistjórnunina að hafa hemil á veiðinni þar sem uppeldisstöðvarnar eru, að beina veiðinni frá smáfiskaveiði, eru að skila árangri. Veiði fyrir vestan og norðan hefur minnkað mjög mikið og samhliða almennum aflatakmörkunum eru þessar ráðstafanir að skila sér í stærri stofni, eldri fiski og þyngri fiski sem er uppfylling á þeim viðhorfum sem bátasjómenn hafa verið að berjast fyrir árum saman og þeir munu uppskera í samræmi við gildandi veiðistjórnunarreglur.
Það þarf vitaskuld mjög ríkar ástæður til þess að gera breytingar á miðju fiskveiðiári. Flestir hafa skipulagt veiðar sínar með tilliti til upphaflegrar ákvörðunar. Ég hef leitað eftir áliti helstu hagsmunasamtaka sjómanna og útvegsmanna. Niðurstaða þeirra er sú að Landssamband smábátaeigenda og Farmanna- og fiskimannasambandið leggja til að aflinn verði aukinn við þessar aðstæður. Reyndar lá slíkt álit fyrir af hálfu þessara samtaka áður en niðurstaða Hafrannsóknastofnunar kom um bráðabirgðaendurmatið. Sjómannasamband Íslands og Vélstjórafélagið og Landssamband íslenskra útvegsmanna vilja á hinn bóginn halda fast við gildandi aflareglu og vilja ekki breyta heildaraflamarkinu á miðju fiskveiðiári.
Ég hef hlustað á ólík rök og sjónarmið sem fram hafa komið í þessu efni og vissulega eru mörg þeirra umhugsunarverð og umræðuverð og engan veginn á þann veg að öll sjónarmið sem sett hafa verið fram, til að mynda varðandi hækkun, séu ógild. Þvert á móti er nauðsynlegt að ræða þessi málefni, ekki síst í ljósi þess að við erum augljóslega að ná árangri á grundvelli þeirrar fiskveiðistjórnunar sem við höfum fylgt. Á hinn bóginn sýnast mér þau rök þyngri af þeim sem fram hafa komið sem mæla með því að við fylgjum settum ákvörðunum og þeirri aflareglu sem við höfum tekið ákvörðun um að byggja veiðarnar á, enda bendir nú flest til þess að við séum að uppskera árangur af því starfi sem við höfum byggt á þeim sjónarmiðum.