[prenta uppsett í dálka] 138. fundur
Margrét Frímannsdóttir (andsvar):
Virðulegi forseti. Ég tel að það hafi alls ekki verið óþarfi að fara yfir þetta mál í 40 ræðum og jafnvel þó svo einhver rök hafi endurtekið sig þar sem ég býst við að hafi verið. Við höfum séð þetta á mjög svipaðan máta. Að vísu veit ég að í síðustu ræðunum sem voru fluttar hér komu fram ýmsir nýir fletir á þessum málum, t.d. hvað varðar sveitarstjórnarstarfsmenn og hvernig kjör þeirra tengjast kjörum ríkisstarfsmanna og það var fjallað um margt annað á svolítið annan hátt en hafði verið gert áður. En 40 ræður á þessum tíma var alls ekkert of mikið vegna þess að ég er sannfærð um það --- af því að maður sá hv. stjórnarliða vera hér að tipla á tánum og einn og einn stakk inn höfði til að vita hvað væri að gerast og hvað væri verið að segja --- að fyrir þeim hv. þingmönnum voru rökin ný í hvert sinn sem þeir létu svo lítið að sjá sig.
Og vitsmunaleg heilsa og geðheilsa fer oft saman.
