[22:22]
Össur Skarphéðinsson:
Herra forseti. Klofinn persónuleiki er vel þekkt hugtak á sviði geðlæknisfræðinnar. Í bókmenntaheiminum er dr. Jekyll og mr. Hyde ígildi þessa hugtaks geðlæknisfræðinnar. Á vettvangi Alþingis er hv. þm. Jón Kristjánsson bæði formaður fjárln. og jafnframt ritstjóri Tímans.
Á forsíðu Tímans í dag birtist grein þar sem greint var frá því að ef miða mætti við þá peninga sem stjórnvöld ætla nú að leggja til sjúkrahúsmála á Íslandi, þá er það pólitísk stefna þeirra að draga úr lækningum á Íslandi og draga úr þjónustu sjúkrahúsanna. Svo segir í blaði sem er ritstýrt af hv. þm. Jóni Kristjánssyni. Hv. þm. Jón Kristjánsson hefur líka þá skyldu á sínum breiðu og vösku herðum að stýra þeirri vinnu sem hefur farið fram innan fjárln. til að leysa úr vanda sjúkrahúsanna. Nú hefur hann í kvöld gert tilraun til að skýra fyrir þingheimi með hvaða hætti hann hefur gert það og þá fer ekki hjá því að upp í hugann komi einmmitt þessi bókmenntafígúra sem ég nefndi til sögunnar áðan, dr. Jekyll og mr. Hyde. Sá mikli vandi sem lýst er með svo grafískum hætti á forsíðu Tímans í dag verður að engu í höndum hv. þm. Jóns Kristjánssonar þegar hann hefur klætt sig úr kufli ritstjórans og steypt yfir sig hempu formanns fjárln. Þá eru hlutirnir allt öðruvísi.
Nú er það svo að við vitum að það hefur farið fram mikil umræða um hinn alvarlega vanda spítalanna á Íslandi. Hv. heilbr.- og trn. vildi gera sitt til að aðstoða hv. fjárln. til þess að ráða bót á þessum vanda. Við vildum freista þess að kalla til okkar þann hluta fjárlaganna sem varðar rekstrarvanda sjúkrahúsanna og gera á þeim faglega úttekt, kalla til sérfræðinga sem tengjast þessum sjúkrahúsum og senda síðan okkar úttekt til fjárln. til þess að auðvelda henni starfið. Mér virðist hins vegar að hv. þm. Jón Kristjánsson hafi ekki þurft neina aðstoð í því máli. Ég sé það á því hvernig hann talaði fyrr í kvöld að hann þykist hafa leyst það mál með afskaplega vel.
Við erum að ræða um fjáraukalög, herra forseti. Þegar horft er til þeirrar lausnar sem hæstv. heilbrrh. hefur lagt fram á vanda sjúkrahúskerfisins á Íslandi er í rauninni bara ein tillaga í frv. til fjáraukalaga sem hann kallar handtæka. Þar var fyrir fjárveiting upp á 90 millj. kr. til þess að ráða bót á rekstrarvanda Ríkisspítalanna og síðan hefur hv. þm. Jón Kristjánsson, eftir að hann klæddi sig úr kufli ritstjórans og steypti sér inn í fjárln., komist að því að til þess að leysa uppsafnaðan rekstrarvanda Ríkisspítalanna sé nóg að bæta við 150 millj. kr. í viðbót. Þess vegna langar mig að spyrja hv. þm. Jón Kristjánsson, sem hefur ábyggilega kannað vanda spítalanna afskaplega vel, til hvaða niðurstöðu sú könnun hans og hv. fjárln. hafi leitt. Hver er rekstrarvandi Ríkisspítalanna? Hver er uppsafnaður rekstrarhalli þeirra núna þegar kemur fram í lok ársins 1995? Með hvaða hætti telur hann að þær tillögur sem hann hefur lýst í kvöld leysi þennan vanda?
Hv. þm. Jóni Kristjánssyni ber auðvitað siðferðileg skylda til að kanna afleiðingar tillagna sinna. Þess vegna langar mig líka til að spyrja hann, herra forseti, hverjar hann telji að afleiðingarnar verði af því að ekki er meira sett á fjáraukalögum til þess að leysa þennan uppsafnaða rekstrarvanda. Hverjar telur hann að afleiðingarnar verði varðandi þjónustu spítalanna? Telur hann í fyrsta lagi að það sé mögulegt fyrir spítalana að halda óbreyttri þjónustu? Ef svo er ekki, hvað telur hann þá í öðru lagi að spítalarnir þurfi að draga saman þjónustu um hátt hlutfall? Þetta kunna að virðast flóknar og e.t.v. ítarlegar spurningar. En hér er um að ræða þann þátt heilbrigðiskerfisins sem er einna mikilvægastur. Öllum er ljóst að það eru einmitt sjúkrahúsin sem hafa verið í vanda. Menn hafa beðið eftir því að hv. þm. Jón Kristjánsson legði fram tillögur sínar vegna þess að í umræðunni hefur hæstv. heilbrrh. vísað til þess að það væri von á tillögum frá fjárln. Við skulum ekki gleyma því, herra forseti, að það var ekki hægt að halda uppi 2. umr. um fjárlög með hefðbundnum hætti og alls ekki með sæmilegum hætti vegna þess að tillögurnar frá hæstv. heilbrrh. bárust svo seint. Auðvitað jók það ábyrgðina á herðum hv. þm. Jóns Kristjánssonar og þeirrar vösku liðssveitar sem hann hefur stýrt í fjárln. Það er þess vegna sem menn bíða með eftirvæntingu. Hv. þm. hefur nú lagt fram tillögur nefndarinnar og þess vegna spyr ég og ítreka það: Hversu langt fer það með að leysa þennan uppsafnaða rekstrarvanda Ríkisspítalanna? Hversu mikill er sá vandi og hverjar verða afleiðingarnar? Nægir þessi fjárveiting til að leysa þennan vanda? Ef ekki, hversu mikið þarf að draga saman? Hv. þm. er vandaður þingmaður og þess vegna veit ég að hann hlýtur að hafa leitað aðstoðar sérfræðinga til að kanna þetta. Hafi hann ekki gert það, er hann ekki starfi sínu vaxinn og því trúi ég ekki.
Mér, sem formanni heilbr.- og trn., var ekki leyft af meiri hlutanum að skoða þetta mál til þeirrar hlítar sem ég vildi vegna þess að það var hv. þm. Jón Kristjánsson og hans nefnd sem átti að fara í þetta mál. Þess vegna bíð ég eftir því, herra forseti, að hlýða nú á þann boðskap af vörum hv. þm. sem ég hefði e.t.v. komist að sjálfur ef ég hefði fengið tóm til. Síðan í framhaldinu, herra forseti, mundi ég kannski áskilja mér rétt til að nota síðari ræðu mína í þessum umræðum til þess að fara nokkrum orðum um þau svör sem ég veit að hv. þm. og ritstjóri Tímans mun nú veita mér. Og fái ég þau ekki í kvöld er ég viss um að ég get lesið þau í Tímanum á morgun. Ég verð þó að ítreka, herra forseti, að svo virðist sem hv. þm. Jón Kristjánsson taki nokkrum hamskiptum þegar hann bregður sér úr fjárln. og sest í ritstjórastólinn, a.m.k. ef marka má hvernig hann tekur í sitt hvort skiptið á vanda spítalanna.