Sturla Böðvarsson:
Virðulegur forseti. Mér þykir þessi umræða heldur vond. Það er þekkt að við Íslendingar höfum staðið í því að reyna að kynna land okkar sem fjárfestingarkost fyrir iðnað. Til hvers hefur það verið? Það er til þess að nýta orkulindir landsins og til þess að skapa hér betri lífskjör. Og þegar er verið að vekja athygli á því sem fram kemur í þessum ágæta bæklingi, sem er auðvitað einn liður í því að kynna staðreyndir, að hér séu sérstaklega lág laun þá vil ég bara vekja athygli á því að starfsmenn hjá stóriðjufyrirtækjunum sem vonandi fjölgar, eru þeir íslenskir starfsmenn, þegar litið er á hópinn sem heild, sem allra best kjör hafa í iðnaði. Hér er hlutunum því auðvitað snúið algerlega við.
Og ég verð að segja að mér finnst mjög ámælisvert að hv. þm. láti að því liggja að hæstv. iðnrh. eða þeir sem standa í því að reyna að selja orku séu í því að gefa einhvern sérstakan afslátt af kröfum um mengunarvarnir. Það er fjarri því. Auðvitað á ekki að gefa þeim sem standa í viðræðum við okkur von um að svo sé. Það er fullkomlega óábyrgt, að mínu mati, að láta að því liggja að íslenskir samningamenn séu tilbúnir til þess að gefa afslátt hvað varðar umhverfismálin og ég held að það bæti alls ekki stöðu okkar nema síður sé.
Ég vil vekja athygli á því, hæstv. forseti, að árangurinn af kynningarstarfinu gagnvart erlendum fjárfestum, sem eins og hv. þm. Geir Haarde sagði áðan er auðvitað bæði erfitt og vanþakklátt, hefur ekki verið mikill. (Forseti hringir.) Það hefur verið kvartað undan því hér á Alþingi hversu illa hefur gengið. Þessi bæklingur hefur því ekki leitt til þess að menn hafi í von um skjótfenginn gróða komið hingað eða séu hér í biðröðum eftir samningum um stóriðju.