Sighvatur Björgvinsson:
Herra forseti. Síðdegis í gær kynnti ríkisstjórnin tillögur sínar til að greiða fyrir kjarasamningum. Þessar tillögur vekja athygli ekki síður fyrir það hvað þar er ekki að finna en fyrir það hvað þar er sagt. Í sameiginlegri kjarastefnu landssambanda Alþýðusambands Íslands sem kynnt var ríkisstjórninni var lögð höfuðáhersla á tryggingu kaupmáttar. Athyglisvert er að í svari því sem ríkisstjórnin gaf í gær er ekkert slíkt að finna, engin rauð strik, engar verðlagsforsendur af neinu tagi og enga viljayfirlýsingu af hennar hálfu til varðveislu kaupmáttar. Og ég spyr: Á þar við að sitja? Í kjarastefnu ASÍ var einnig lögð áhersla á að hefja þegar í stað viðræður um jöfnun lífeyrisréttar. Þeim tilmælum svarar hæstv. ríkisstjórn ekki. Í kjarastefnu ASÍ var lögð mikil áhersla á lækkun innflutningstolla og að markmiðum GATT-samningsins verði framfylgt í raun. Hæstv. ríkisstjórn gefur þar engin svör. Í kjarastefnu ASÍ er lögð þung áhersla á lækkun þjónustugjalda, t.d. á heilbrigðissviðinu.
Viðbrögð ríkisstjórnarinnar í gær voru engin. Af þessu tilefni spyr ég hæstv. forsrh.: Er tilkynning ríkisstjórnar hans frá í gær endanlegt svar hennar til verkalýðshreyfingarinnar? Er ríkisstjórnin ekki reiðubúin til að ræða þau erindi sem til hennar var beint? Hafi hún ekki gefið lokasvar sitt í gær hvenær er þess þá að vænta og til hvaða atriða í kröfugerð ASÍ mun það taka?
Einu svörin sem hæstv. ríkisstjórn gaf í gær vörðuðu málefni lífeyrisþega og skattamál. Í málefnum lífeyrisþega féllst ríkisstjórnin einfaldlega á tillögur stjórnarandstöðunnar, sömu tillögur og þessi sama ríkisstjórn felldi við fjárlagaafgreiðsluna í desember. Um skattamálin segist hún nú vera reiðubúin til að skila launþegum aftur þeim skattahækkunum sem hún tók af þessu sama launafólki sl. 15 mánuði. Meiri var nú rausnin ekki. Og hvernig er það gert? Framkvæmdin er sú að stórum hluta þessarar fjárhæðar eða allt að 2/5 hlutum er varið til að létta á sköttum þeirra sem hæstar hafa tekjurnar, til einstaklinga sem hafa yfir 175 þús. kr. í mánaðartekjur og til fjölskyldna með yfir 350 þús. kr. fjölskyldutekjur. Þannig fær fjögurra manna fjölskylda með 525 þús. kr. mánaðartekjur um 16 þús. kr. í skattalækkun á mánuði frá ríkisstjórninni en fjögurra manna fjölskylda með 125 þús. kr. í mánaðartekjur aðeins um 2 þús. kr. í skattalækkun frá þessari sömu ríkisstjórn. Með því að láta skattleysismörkin ekki fylgja launaþróuninni munu lágtekjufjölskyldur sem nú eru við skattleysismörk og borga litla eða enga skatta borga umtalsverða skatta eftir þær takmörkuðu kauphækkanir sem samið hefur verið um. Með því að innleiða tekjutengingar í öllu barnabótakerfinu er verið að auka jaðarskattsáhrif þess kerfis en það er í mótsögn við yfirlýsingu ríkisstjórnarinnar um að draga eigi úr jaðarskattlagningu. Þýðir þetta þá, virðulegi forsrh., að ekki sé lengur neinna tillagna að vænta frá jaðarskattanefnd umfram þær tillögur sem hæstv. ríkisstjórn boðaði í gær? Með því að tekjutengja allar barnabætur er ríkisstjórnin jafnframt að auka mismuninn á greiðslubyrði barnafjölskyldna og barnlausra fjölskyldna með sömu fjölskyldutekjur.
Gerir ríkisstjórnin sér heldur ekki grein fyrir því að með þeirri útfærslu sem hún hefur valið á eignatengingu í vaxtabótakerfinu, þ.e. með því að miða skerðinguna við hlutfall af fasteignamati einvörðungu í stað heildareignar, þá er hún í senn að auka mismunun í skattlagningu milli fólks eftir búsetu og bæta verulega hag eignafólks sem á eignir sínar að verulegum hluta í öðrum verðmætum en íbúðarhúsnæði og getur nýtt þær eignir sínar án þess að þær skerði vaxtabætur. Framkvæmd ríkisstjórnarinnar á skattalækkununum eins og hún boðaði í gær orkar því mjög tvímælis og er þeim mest í hag sem hafa háar tekjur og eiga miklar eignir.
Því hlýt ég að spyrja hæstv. forsrh.: Er þetta lokasvar ríkisstjórnarinnar um skattamálin eða er hún reiðubúin til samninga við verkalýðshreyfinguna um aðrar og skynsamlegri útfærslur á skattalækkununum? Og í öðru lagi: Er ríkisstjórnin reiðubúin til að gefa tryggingu fyrir því að hún muni ekki sækja þær tekjur sem hún segist vera reiðubúin að afsala sér með lækkun tekjuskatta með því að hækka aðra skatta eða með viðbótarniðurskurði í viðkvæmum málaflokkum svo sem í heilbrigðismálum, menntamálum og félagsmálum?