Guðmundur Hallvarðsson:
Herra forseti. Það kom fram í máli frsm. nefndar að hér væri á ferðinni sanngirni fyrir gamla syndara og hnaut ég nú sérstaklega um það. Ég get nú líka tekið undir orð síðasta ræðumanns, Péturs H. Blöndals, varðandi þann mismun sem þetta á eflaust eftir að kalla á gagnvart þeim sem hafa safnað upp miklum skuldum og standa kannski í vanda varðandi þetta mál. Þannig að ég sé fyrir mér alveg eins og síðasti ræðumaður að þetta mál kunni að valda meiri vanda en það leysir. Að sjálfsögðu hlýtur að verða að taka málið upp enn lengra aftur í tímann en hér er verið að tala um og finna þá meðallausn gagnvart þeim sem ekki teljast syndarar en hafa samt sem áður notið ósanngirni. Ef þetta er sanngirni gagnvart syndurum þá eru ábyggilega mörg mál ósanngjörn gagnvart þeim sem undir sömu kringumstæðum hafa þurft að borga allmikið fé vegna dráttarvaxta og vaxtavaxta. Mér sýnist að þarna verði fjmrn. vissulega að taka þannig á að um einhverja tilfærslu gæti verið að ræða í þeim málum sem áður hefur verið samið um og gengið frá.