Guðný Guðbjörnsdóttir (andsvar):
Virðulegi forseti. Ég vil einnig koma inn í þessa umræðu og þær fullyrðingar ræðumanns að ekki hafi verið rætt um vandræði vegna misræmis á sjálfræðisaldri milli landa. Formaður nefndarinnar svaraði því kannski að hluta til áðan, en það var beinlínis rætt um að það væri ekki vitað t.d. hver réttarstaða íslenskra ungmenna frá 16--18 ára væri á Norðurlöndum sem dæmi. Það var sérstaklega rætt að þetta væri visst vandamál. Í framhaldi af því kom upp sú umræða að mikið væri um að fólk flyttist á milli landa og þá mætti búast við að þetta yrði vaxandi vandamál.
Virðulegi forseti. Ég ætla ekki að orðlengja þetta, en þetta er svolítið sérkennilegt, finnst mér, af því að ég spurði hv. síðasta ræðumann að því í nefndinni hvað væri svona vont við að hækka sjálfræðisaldur og mér fannst hann ekki geta bent á það. Því í raun og veru er eina breytingin sú að barnið getur ekki flutt að heiman gegn vilja foreldra. Það er ekki mikið meira sem um er að ræða þannig að í praxís búa langflest börn heima hjá sér og ef þau vilja fara að heiman er eitthvað að nema foreldrarnir leyfi það. Mér finnst rökin ekki hafa komið nægilega skýrt hér fram og þessi rómantík um íslenska þjóðfélagið og sjálfstæðið er mjög sérkennilegt. Þetta er nákvæmlega sams konar umræða og kom hér upp í gær þar sem einhver benti á kynjamun í því sambandi, að konur vildu frekar að við viðurkenndum tilskipanir ESB um vinnu barna og unglinga en sumir karlmenn í félmn. vildu frekar halda í rómantísku hugmyndina um sjálfstæði íslenskra unglinga. Ég held að við verðum að horfast í augu við að þjóðfélagið er að breytast og það virðist hafa orðið allsherjarviðhorfsbreyting í þjóðfélaginu varðandi þetta atriði. Ég skil satt að segja ekki enn þá þessi rök þó ég hafi ítrekað leitað eftir þeim.