Sturla Böðvarsson (andsvar):
Virðulegi forseti. Ég vil þakka hv. 8. þm. Reykv. fyrir fróðlega ræðu, en það mátti skilja sem svo það sem fram kom í máli hans að ekki væri ástæða til að stækka verksmiðjuna. Vil ég þess vegna af því tilefni segja að það er nauðsynlegt að rifja upp erfiðleikaárin hjá Íslenska járnblendifélaginu þegar glímt var við mun lægra verð á afurðunum en hafði áður verið og er núna. Það er alveg ljóst þegar litið er á sögu þessa markaðar að sveiflur eru mjög miklar í markaði á framleiðslu verksmiðjunnar.
Fyrir stjórn þessa fyrirtækis var lögð áætlun um það, að fenginni þessari dýrkeyptu reynslu í rekstri fyrirtækisins, hvernig mætti styrkja reksturinn. Stjórnendur fyrirtækisins lögðu upp áætlun um það hvernig best væri að standa að því verki og það var með því að stækka verksmiðjuna og bæta við í það minnsta einum ofni og við það yrði verksmiðjan mun hagkvæmari en með tveimur ofnum. Ég tel að það sé alveg nauðsynlegt að þetta komi fram hérna þannig að menn velkist ekkert í vafa um að til þess að hægt sé að tryggja framtíð, eins og hægt er að tryggja framtíð nokkurrar slíkrar starfsemi, þá var það fyrst og fremst með stækkun og þannig væru hagsmunir starfsmanna og eigenda verksmiðjunnar best tryggðir.