Gísli S. Einarsson:
Herra forseti. Ég ætla ekki að hafa uppi langa ræðu, en ég vil aðeins þakka hv. þm. fyrir að bera fram þetta mál sem ég tel hið allra mikilvægasta og mikið réttlætismál. Að mínu viti á það að geta unnið þannig fyrir ríkið að það verði sparandi því að oft gerist það í svona málum, þar sem þörf er umönnunar, að einstaklingarnir lenda inni á stofnunum og í raunverulega miklu dýrari úrræðum en þeim að greiða fyrir umönnun á heimili.
Það er rétt að vitna til þess sem stendur í greinargerð með frv. að þetta er samhljóða grein í frv. til almannatryggingalaga sem Guðmundur Bjarnason, hæstv. þáv. heilbrrh., hæstv. núv. umhvrh., lagði fram árið 1991. Það sem um er að ræða er það að fólk sem annast uppkomin börn sín, foreldra, tengdafólk eða aðra ættingja, eigi rétt á slíkum greiðslum þannig að ég tek undir að þetta er hið þarfasta mál og ætti að fá nokkuð góða afgreiðslu þrátt fyrir að mikil endurskoðun sé í gangi varðandi almannatryggingalögin. Ég vil nota þetta tækifæri til að þakka hv. þm. fyrir að koma með þetta frv. inn í þingið.