Jóhanna Sigurðardóttir:
Herra forseti. Svar hæstv. samgrh. við fyrirspurn Lúðvíks Bergvinssonar um opinbera fjárstyrki til heilsárshótela á landsbyggðinni er vissulega ástæða til gagnrýni. Það er dæmi um hvernig framkvæmdarvaldið lítilsvirðir löggjafarvaldið með því að reyna að koma sér hjá að svara eðlilega spurningu sem til þess er beint. Í þessu tiltekna svari er líka með ólíkindum að hæstv. ráðherra skuli leyfa sér að hunsa algerlega mikilvægasta atriði þessarar fyrirspurnar, þ.e. spurninguna um að við framkvæmd styrkveitinga á vegum samgrn. verði tekið mið af ákvæðum samkeppnislaga. Því svarar hæstv. ráðherra ekki einu orði en virðist ætla að bæta úr því nú við þessa umræðu. Í úrskurði Samkeppnisstofnunar um þetta mál kemur fram mikil gagnrýni á hvernig ráðuneytið hefur staðið að þessum styrkveitingum og hvernig styrkveitingar til heilsárshótela hafi veitt þeim forskot til markaðssókna umfram þau hótel sem ekki fengu neinn styrk. Þetta er alvarleg athugasemd sem ráðherrann virðist ætla að líta fram hjá og athyglisvert er að það sé ráðherra Sjálfstfl. sem heldur þannig á málum að mismuna aðilum í atvinnulífinu með því að skekkja samkeppnisstöðu annarra heilsárshótela sem ekki fengu styrkinn. Niðurstaða Samkeppnisstofnunar er ótvíræður áfellisdómur á ráðherrann. Styrkurinn virðist hafa verið veittur stærri hótelum. En Samkeppnisstofnun telur ástæðu að benda úthlutunarnefndinni og ráðherra einmitt sérstaklega á að í 13. gr. samkeppnislaga nýtur samvinna smærri fyrirtækja sérstakrar undanþágu frá bannreglu samkeppnislaga ef samvinna styrkir stöðu þeirra gagnvart stærri fyrirtækjum í sömu grein. Úthlutun á þessum styrkjum virðist ganga þvert gegn ákvæðum þessarar greinar samkeppnislaganna. Því er ástæða til að þakka Lúðvíki Bergvinssyni fyrir þessa umræðu sem rækilega hefur flett ofan af ámælisverðum vinnubrögðum ráðherrans, bæði gagnvart löggjafarvaldinu og með því að brjóta gegn ákvæðum samkeppnislaga. Vonandi lærir hæstv. ráðherra einhverja lexíu á þessu máli.