Steingrímur J. Sigfússon:
Herra forseti. Ég þakka hæstv. forsrh. fyrir svörin um leið og ég lýsi því yfir að þau valda mér miklum vonbrigðum. Það er auðvitað alveg ljóst að ef ekki tekst að ná niðurstöðu í málinu og gera nauðsynlegar breytingar á lögunum um Lánasjóð ísl. námsmanna, þá kemur eitthvert samkomulag, ef samkomulag skyldi kalla, stjórnarflokkanna úti í bæ um þessi mál að litlu gagni ef engar breytingar verða eftir sem áður á starfsháttum og lögum lánasjóðsins. Slíkt er auðvitað forsenda þess að hægt sé að koma til móts við réttmætar óskir um breytingar bæði hvað varðar samtímagreiðslur á námslánum, endurgreiðslubyrðina og fleira.
Ég hlýt líka að spyrja hvort þess sé að vænta að einhver botn komist í þessi mál á næstu dögum því hér er verið að afgreiða fjárlagafrv. eins og réttilega hefur verið bent á. Það hlýtur einnig eðli málsins samkvæmt að vera afar óheppilegt að þessi mál velkist mjög lengi í óvissu eins og þau hafa gert.
Það er líka þannig, herra forseti, að það líður nokkuð á desembermánuð og næg er víst upplausnin hér í störfum þingsins vegna seinagangs og deilna í stjórnarflokkunum þó að svona hlutir bætist ekki við, að þetta mál sé hangandi yfir mönnum alveg fram að jólaleyfi. Ég skora á hæstv. forsrh. að taka nú á sig rögg og leysa þetta mál. Hann er búinn að segja a, hæstv. forsrh., hann á bara eftir að segja b, þ.e. hvernig samkomulagið verður og ef ekki vill betur til, verður hæstv. forsrh. bara að endurtaka fleyg orð um að svona lagað geri maður ekki og leysa málin með þeim aðferðum sem honum einum er lagið.