Ferill 280. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: Word Perfect.
1996–97. – 1066 ár frá stofnun Alþingis.
121. löggjafarþing. – 280 . mál.
669. Svar
heilbrigðis- og tryggingamálaráðherra við fyrirspurn Svavars Gestssonar um eftirgjöf afnotagjalda Ríkisútvarpsins til aldraðra og öryrkja.
Fyrirspurnin hljóðar svo:
Ákvörðun um eftirgjöf afnotagjalda Ríkisútvarpsins til aldraðra og öryrkja er tekin af Ríkisútvarpinu sjálfu, ekki Tryggingastofnun ríkisins, en sú ákvörðun byggist væntanlega á 2. mgr. 24. gr. útvarpslaga, nr. 68/1985, sem bætt var við þá grein með 1. gr. laga um breytingu á þeim lögum, nr. 40/1986.
Annað mál er að Tryggingastofnun ríkisins veitir Ríkisútvarpinu upplýsingar um það hverjir eru á lífeyrisuppbótum hjá stofnuninni á hverjum tíma, en það er alfarið mál Ríkisútvarpsins hvernig þær upplýsingar eru notaðar í samræmi við fyrrgreind lög. Umbeðnar upplýsingar ættu því að liggja hjá Ríkisútvarpinu, en sú stofnun heyrir undir menntamálaráðherra.
Í 1. gr. laga nr. 40/1986, um breytingu á útvarpslögum, nr. 68/1985, segir: „Í reglugerð má ákveða að þeir, sem hljóta uppbót á elli- og örorkulífeyri skv. 19. gr. laga um almannatryggingar, nr. 67/1971 [nú 17. gr. 117/1993], með síðari breytingum, verði undanþegnir afnotagjöldum.“
Í reglugerð menntamálaráðuneytis nr. 357/1986, um Ríkisútvarpið, er framangreindri heimild útvarpslaganna ekki beitt að fullu heldur er hún þrengd eins og segir í 7. mgr. 18. gr. reglugerðarinnar: „Veita skal þeim elli- og örorkulífeyrisþega, sem býr einn og fær uppbót á lífeyri sinn samkvæmt reglugerð nr. 351/1977, um tekjutryggingu, heimilsuppbót og heimildarhækkanir samkvæmt 19. gr laga um almannatryggingar, nr. 67/1971, með síðari breytingum, undanþágu frá greiðslu útvarpsgjalds . . . “
Í framangreindri reglugerð nr. 351/1977, um tekjutryggingu, heimilisuppbót og heimildarhækkanir, svo og í 19. gr. laga um almannatryggingar, nr. 67/1971, er algjörlega skýrt hvað er „uppbót á lífeyri (tekjutrygging)“, hvað er „heimilisuppbót“ og síðan hvað er „frekari uppbót (heimildaruppbót)“.
Þar sem útvarpslög og reglugerð um Ríkisútvarpið nota sama orðalagið og 19. gr. almannatryggingalaga, nr. 67/1971, þ.e. „uppbót á lífeyri“, er hér tvímælalaust átt við tekjutryggingu.
Þar sem tekjutryggingarþegum hefur í heild farið fjölgandi á undanförnum árum má ætla að fjöldi elli- og örorkulífeyrisþega, sem misst hafa undanþágu frá greiðslu afnotagjalda Ríkisútvarpsins, sé óverulegur, en sá missir verður ekki grundvallaður á breytingum á greiðslu „frekari uppbótar“ sem er sérstakt hugtak og heyrir nú undir lög um félagslega aðstoð, nr. 118/1993, meðan fjallað er um „uppbót á lífeyri“ eftir sem áður í 17. gr.
laga um almannatryggingar, nr. 117/1993, sem er um tekjutryggingu.
