Steingrímur J. Sigfússon:
Herra forseti. Ég hlýt að taka undir með hv. þm. Ögmundi Jónassyni og lýsa þeirri skoðun minni að ekki sé nógu gott að mál af þessu tagi sem knýjandi er að Alþingi taki afstöðu til velkist árum saman í þinginu. Sú spurning leitar á mann hvort ekki þurfi að breyta þingsköpum þannig að þar sé opnaður farvegur fyrir Alþingi til að láta vilja sinn í ljósi eða móta skjótvirkar stefnu en nú er hægt eins og þekkt er í mörgum þjóðþingum í kringum okkur.
Ástandið í Írak er hörmulegt eins og alkunnugt er og stefnir jafnvel í það enn eina ferðina að þar komi til átaka. Fyrir löngu er ljóst að afleiðingar viðskiptabannsins hafa snúist upp í andhverfu sína. Það er þeim aðila til styrktar, þ.e. Saddam Hussein, sem það var sett til höfuðs en bitnar fyrst og fremst á saklausum almenningi og börnum sem fá engum vörnum við komið.
Herra forseti. Við getum ekki skotið okkur undan ábyrgð með ræðum af því tagi sem hæstv. utanrrh. flutti. Ísland hefur fyrir það fyrsta sjálft fullgilt með innlendri stjórnsýsluaðgerð þátttöku sína í þessum aðgerðum. Þátttaka Íslands er ekki sjálfvirk afleiðing af ákvörðun öryggisráðs Sameinuðu þjóðanna heldur innlend stjórnsýsluaðgerð.
Ísland er í öðru lagi aðili að mannréttindasáttmálum eins og Genfarsáttmálanum og verður þá að gera það upp við sig hvort það vill heldur brjóta slíka mannréttindasáttmála með því að taka þátt í viðskiptabanninu, sem er að mati mjög margra skýlaust brot á þeim, eða taka þátt í aðgerðum öryggisráðs Sameinuðu þjóðanna. Í þriðja lagi getur Ísland að sjálfsögðu hvenær sem er ef vilji er fyrir hendi tekið upp á alþjóðavettvangi að beita sér fyrir endurskoðun á viðskiptabanninu. Það er allt og sumt sem sú tillaga felur í sér sem hefur ekki fengist afgreidd í þrjú ár. Það er að Ísland beiti sér fyrir því að þessi mál verði tekin til endurmats. Ég vona, hæstv. forseti, að ekki verði látið við svo búið standa að brýn mál af þessu tagi liggi afvelta árum saman.