Guðjón Guðmundsson:
Herra forseti. Jöfnun húshitunarkostnaðar hefur oft og lengi verið rædd á Alþingi og leiða leitað til að lækka hitunarkostnaðinn þar sem hann er hæstur. Kostnaður við hitun íbúðarhúsnæðis á Íslandi er um 5,5 milljarðar kr. á ári. Um 34% þjóðarinnar búa við dýra eða meðaldýra kyndingu. Því er augljóst að í hvert skipti sem tekst að lækka kyndingarkostnaðinn um eitt prósent, þá skiptir það þessi 34% þjóðarinnar miklu. Talið er að kostnaður við kyndingu sé um það bil tvöfalt dýrari hjá dýrum hitaveitum en ódýrum og um 25--30% dýrari hjá meðaldýrum veitum en ódýrum.
Ég er þeirrar skoðunar að auk framlaga ríkisins til niðurgreiðslu vegna rafhitunar sem hér hefur kannski mest verið rætt, þá þurfi að huga að leiðum hvað varðar dýrustu hitaveiturnar. Slíkt var gert var hjá Hitaveitu Akraness og Borgarfjarðar þar sem afborganabyrði veitunnar var lækkuð m.a. með skuldbreytingum, niðurgreiðslu lána og eftirliti með þróun erlendra gjaldmiðla. Auk þess var svo Hitaveitan á Akranesi sameinuð rafveitu, vatnsveitu og áhaldahúsi bæjarins. Ríkið aðstoðaði nokkuð við þessa miklu endurskipulagningu sem skilaði verulegum árangri. Þessi fyrirtæki eru í dag mun rekstrarhæfari en þau voru áður og hafa jafnframt lækkað verð á heitu vatni verulega. Mér sýnist að það mætti skoða svipaðar aðgerðir varðandi aðrar dýrar hitaveitur.