Flm. (Lúðvík Bergvinsson):
Virðulegi forseti. Ég hef nú þegar talað tvisvar í þessu máli og hef komið að flestu því sem ég vildi sagt hafa um þetta mál. Ég get tekið undir með hv. þm. Einari Oddi Kristjánssyni um það að út af fyrir sig er ekki ástæða til þess að horfa endilega til fortíðar. Þó nauðsynlegt sé að skoða fortíðina, þá er ekki ástæða til að horfa á hana sérstaklega í þessum efnum heldur eigum við að horfa til framtíðar. Með þessu frv. er ætlunin að undirbúa það að við náum að þroska og bæta þann fjármálamarkað sem við höfum þó verið að þroska og bæta undanfarin ár.
Ég ætla ekki að gerast dómari um það hvort allt það sem miður hefur farið á fjármálamarkaði megi rekja til þess að stjórnmálaflokkar hafi um of haft áhrif á bankastarfsemi í landinu. Ég er þó ekki í nokkrum vafa að svo hefur verið. Þar eiga allir sinn þátt, sumir meiri og aðrir minni en engin ástæða til að rekja það hér. Þetta frv. er fyrst og fremst lagt fram með það að markmiði að bæta núverandi ástand á íslenskum fjármálamarkaði. Ég held að sú staðreynd, að 90.000 Íslendingar skuli hafa gengist í ábyrgð fyrir að aðrir samningar gangi eftir, segi meira en mörg orð. Og kannski er ástæðan þessa sú að við höfum ekki ráðið fólk með nægilega þekkingu inn í bankana. Bankarnir hafa ekki unnið nægilega faglega.
Í stað þess að fara ofan í viðkomandi samninga, fara ofan í ársreikninga fyrirtækja og fjárhagsstöðu fyrirtækja er miklu þægilegra og auðveldara að gera samning og fá tryggingu þriðja manns, fá tryggingu í fasteign sem oftast er auðvelt að koma í verð. Kannski er þetta afleiðing þess að við höfum gengið of langt í því að láta stjórnmálaflokka ráðskast með almannafé í gegnum lánastofnanir. Kannski er þetta í raun og veru afleiðing þess og sá lærdómur sem við eigum að draga af þessu. Við þurfum að breyta þessu.
Ég vildi aðeins, virðulegi forseti, segja þetta að lokum um leið og ég þakka þeim sem tóku til máls fyrir mjög jákvæð orð í garð frv. Að lokum, virðulegi forseti, af því ég gerði það ekki í framsöguræðu minni, legg ég til að málið fari til efh.- og viðskn.