Siv Friðleifsdóttir (andsvar):
Virðulegur forseti. Það má vera að hv. þm. hafi ekki verið viðstaddur þegar ég flutti ræðu mína. Þar gerði ég nokkuð ítarlega grein fyrir fyrirvara mínum en ég skal reyna að endurtaka hann.
Ég set fyrirvara við 1. gr. þar sem vísað er í að tannsmiðir geti tekið mát, enda sé þar ekki um sjúklegar breytingar að ræða o.s.frv. Þetta orðalag, ,,enda séu ekki sjúklegar breytingar``, vekur upp ýmsar efasemdir í mínum huga. Þær efasemdir ganga út á hvort eðlilegt sé að tannsmiðir meti einmitt þetta atriði. Þarf ekki læknisfræðilega sérþekkingu til þess að meta það hvort um sjúklegar breytingar sé að ræða? Fyrirvari minn gengur út á það.
Það má vel vera að það sé hárrétt hjá hv. þm. Össuri Skarphéðinssyni að þetta sé hið besta mál og þetta sé allt í lagi en það á eftir að sannfæra mig um að þessi læknisfræðilega þekking sé til staðar. Ég tel að hún verði að vera til staðar ef menn eiga að geta metið hvort um sjúklegar breytingar sé að ræða.