Kristín Ástgeirsdóttir (andsvar):
Hæstv. forseti. Hvorki hv. þm. Össur Skarphéðinsson né ég erum löglærð en eins og hann veit gengur lögfræði mikið út á að túlka og teygja í ýmsar áttir. Ég treysti mér ekki til þess að fullyrða að þetta ákvæði standist ekki stjórnarskrá. En ég tel töluverðar líkur á því.
Ég vil ekki leggja embættismanninum Kristjáni Andra Stefánssyni orð í munn en hann hafði efasemdir um að þetta stæðist, ekki síst út frá þeirri skilgreiningu að það væri ekki eðlilegt að þjónustustofnanir, af því tagi sem við erum að tala um, taki arð af starfsemi sinni. Það væri einfaldlega ekki eðlilegt.
Ég get í rauninni tekið undir allt það sem hv. þm. sagði. Auðvitað eiga íbúarnir að njóta þess þegar búið er að borga niður fjárfestingar, að því tilskildu að allt viðhald sé eðlilegt og reksturinn gangi. Þá eiga íbúarnir auðvitað að njóta þess í lækkandi gjaldskrá. En þingmaðurinn veit, eins og ég, að það er líka viðkvæmt mál ef gjaldskrár eru mun lægri á suðvesturhorninu en annars staðar á landinu.
Það kom fram hjá hinum mikla sigurvegara á Seltjarnarnesi, bæjarstjóranum Sigurgeiri Sigurðssyni, að þeir eru þar með einhverja lægstu gjaldskrá á landinu, hjá hitaveitum, og reka samt sitt eigið fyrirtæki. Aðrir eru að kaupa heitt vatn af Reykvíkingum, þeir sem eru í kring, og það eru ekki síst þeir sem hafa gagnrýnt þetta ákvæði og telja mjög óeðlilegt að Reykjavíkurborg taki í sinn hlut þann arð sem Hitaveitan skilar meðan íbúar annarra sveitarfélaga borga drjúgan hlut í sjóðinn.
Þetta er flókið mál, hv. þm., en auðvitað eigum við, og það er grundvallaratriði, að virða stjórnarskrá lýðveldis okkar.