Sigríður Jóhannesdóttir:
Virðulegi forseti. Það er engum blöðum um það að fletta að samkvæmt landslögum eiga námslán að duga námsmanni til framfærslu. Erfiðar hefur gengið að koma sér saman um hvað dygði til framfærslu. Hvernig skyldi framreiknuð sú upphæð sem menn voru einu sinni búnir að koma sér saman um?
Fyrst áttu lánin að fylgja vísitölu framfærslukostnaðar, síðan vísitölu framfærslutekna, þá var aftur horfið til framfærsluvísitölu, síðan voru allar hækkanir frystar og seinna á sama ári tengdar aftur við framfærsluvísitöluna. Loks var ákveðið að bæta skerðinguna sem orðið hafði við breytingarnar frá 1983 í tveimur áföngum, 1989 og 1990.
En Adam var ekki lengi í Paradís. Ríkisstjórnin sem tók við völdum 1991 skerti námslánin um 16,7% og síðan hefur heldur sigið á ógæfuhliðina. Nú er svo komið að námslán fyrir einstakling er 57.600 kr. á mánuði þegar upphæð atvinnuleysistrygginga, sem nú er yfirlýst markmið sitjandi ríkisstjórnar að sé haldið neðan við hungurmörk til að það freisti ekki fólks, eins og það er kallað, til að ganga atvinnulaust, er 59.600.
Hvernig má það þá vera að Sjálfstfl., sem hefur á sínum stóru landsfundum samþykkt háleitar yfirlýsingar um mikilvægi þess að hækka menntunarstig þjóðarinnar, og Framsfl., sem eins og alþjóð veit ætlaði að setja fólk í fyrirrúm og þá væntanlega líka landsmenn, hafa nú, þegar þjóðin er að sögn forsrh. að drukkna í peningum og horfir til stórvandræða í þeim efnum, sameinast um að herða sultarólina á íslenskum námsmönnum? Slíkt framferði er til skammar, hæstv. forseti, ekki síst þar sem um er að ræða lán til framfærslu sem greidd verða til baka með vöxtum og vísitölubótum.