Svavar Gestsson:
Virðulegi forseti. Þetta verður vonandi eftirminnileg ræða í sögu Alþingis sem hér var flutt. Menntmrh. sagði af sér, honum kemur ekki við þó að stórfelld kjaradeila sé í gangi í skólunum og uppsagnir blasi við hjá mörgum tugum og öðru hundraði kennara. Menntmrh. Íslands kemur það ekki við og hann lýsir því yfir algerlega blygðunarlaust úr þessum ræðustól að honum komi málið ekki við á einn eða annan hátt. Að vísu kemur þetta ekki alveg á óvart, herra forseti, þó ræða hæstv. menntmrh. hafi verið óvenjuósvífin vegna þess að það var engu líkara þegar skólinn var fluttur til sveitarfélaga en að hæstv. menntmrh. væri bersýnilega feginn að losna við kennarana. Þannig hefur hann alltaf talað um menntamál og málefni grunnskólans frá því að flutningurinn átti sér stað. Hann hefur líka tekið þátt í því að ýta undir óánægju með störf kennara í grunnskólanum, m.a. í umræðum sem orðið hafa um alþjóðlegar skýrslur á undanförnum missirum. Það var athyglisvert svarið sem hæstv. menntmrh. viðhafði í fjölmiðli fyrir nokkru þegar hann var spurður um kjaradeilu kennara. Hvað sagði hann þá? Hann sagði: Ég fylgist með þessari deilu eins og hver annar í þjóðfélaginu. Með öðrum orðum, menntmrh. sjálfur hafði engar sérstakar skyldur.
Á sama tíma og þetta liggur fyrir blasir einnig við, herra forseti, að núna munu vera fleiri undanþágulausir leiðbeinendur að störfum í grunnskólum landsins en verið hafa um mjög langt skeið. Allt þetta kemur frá menntmrn., þetta eru kveðjur menntmrn. Ekki ber á öðru en að ráðuneytið vilji stefna deilunni í enn þá harðari hnút en hún annars þyrfti að vera. Vonandi tekst, þrátt fyrir þennan menntamálaráðherra, að leysa deiluna.