Hjálmar Árnason (andsvar):
Herra forseti. Ugglaust má deila um tímasetningar hvenær hugmynd um svonefndan byggðapott kom upp en þetta er ekkert ný hugmynd. Hún hefur margsinnis verið rædd úr þessum ræðustóli. Það sem skiptir máli eru markmiðin, markmiðin með Byggðasjóði. Það er að stjórnvöld geti hverju sinni gripið til svo ég nefndi dæmi eins og Breiðdalsvík eins og ég vísaði til áðan. Ekki er rétt að enginn hafi verið fenginn til umsagnar. Ég bendi á umsögn forstjóra Byggðastofnunar, Guðmundar Malmquist, sem kom til nefndarinnar og lýsti þessu ef að lögum verður sem einu mesta framtaki til byggðaþróunar til þess að verja byggðir landsins.
Herra forseti. Vegna þess að hv. þm. gat þess að ég vildi halda þessari skoðun hv. þm. á byggðapottinum til haga ítreka ég að ég tel þetta vera gæfuspor sem verið er að stíga. Gæfuspor fyrir það fólk sem á eftir að lenda í ógöngum eða vandræðum, m.a. vegna þess að veiðiheimildir hafa horfið úr byggðarlaginu og fólk situr jafnvel í átthagafjötrum. Ég nefni enn og aftur dæmi eins og Breiðdalsvík. Ég er sannfærður um að hefði Byggðastofnun haft í dag slíkan byggðapott hefði mátt lina þjáningar þess fólks sem þarf vissulega að líða þjáningar á Breiðdalsvík í dag.
En ég nefndi að það sem mér hefði þótt merkilegast í rökum og málflutningi hv. stjórnarandstöðu væri að boða annars vegar banndagakerfi, að endurreisa það, og hins vegar ríkisútgerð. Það þótti mér athyglisverðast í leit minni að stefnu hv. stjórnarandstöðu í þessu viðkvæma máli.