Fyrirspyrjandi (Steingrímur J. Sigfússon):
Herra forseti. Ég hef leyft mér að leggja fram fyrir hæstv. heilbrrh. fyrirspurn sem varðar reglur um endurgreiðslu ferðakostnaðar sjúklinga. Fyrirspurn er reyndar komin fram fyrir allnokkru en dregist hefur að svara henni eða öllu heldur að tækifæri gæfist til þess að við, ég og hæstv. heilbrrh. gætum átt orðaskipti um þetta mál.
Þannig háttar til að núverandi reglur eða ástand um þessar endurgreiðslur eru að mínu mati gjörsamlega ófullnægjandi og í raun og veru óréttlátar vegna þess að þær eru alls ekki þannig úr garði gerðar að eitthvert eðlilegt samræmi sé í aðstöðu fólks eftir því annars vegar hvar það er búsett og eftir því hvaða sjúkdómar hrjá það. Þessar reglur eru settar á grundvelli heimildar í 36. gr. almannatryggingalaganna og síðan gefur Tryggingastofnun út reglur um þetta efni. Í þeim reglum segir m.a.:
Þurfi sjúklingur að ferðast ítrekað innan lands til meðferðar eða óhjákvæmilegs eftirlits hjá lækni, tannlækni eða á sjúkrahúsi (með eða án innlagnar) eða til þess að njóta óhjákvæmilegrar meðferðar samkvæmt tilvísun læknis hjá heilbrigðisstéttum, sem sjúkratryggingar hafa samið við, taka sjúkratryggingar þátt í ferðakostnaði samkvæmt neðangreindum reglum. Sjúkratryggingar taka þátt í ferðakostnaði vegna tiltekinna alvarlegra sjúkdóma svo sem illkynja sjúkdóma, nýrnabilunar, alvarlegra augnsjúkdóma, brýnna lýtalækninga, bæklunarlækninga barna, tannréttinga barna vegna meiri háttar galla eða alvarlegra tilefna, alvarlegra vandamála í meðgöngu eða annarra sambærilegra sjúkdóma.
Þetta þýðir með öðrum orðum, herra forseti, á mannamáli að ýmsir alvarlegir og mjög algengir sjúkdómar, sem fólk verður að leita sér læknishjálpar við, falla utan þessa ramma. Ég get nefnt sem dæmi einn algengasta sjúkdóm eða vandamál sem aldrað fólk stríðir við, þvagfærasjúkdóma. Ég hef undir höndum dæmi um sjúklinga, sem hrjást einmitt af þessum kvilla eða sjúkdómi, og hafa mátt fara af Austfjörðum til Reykjavíkur og Akureyrar upp í fjórum sinnum á ári með ærnum tilkostnaði, 15 til 20 og upp í 25 þúsund kr. ferðakostnaði í hvert sinn, ef farið er með flugi t.d. frá norðausturhorni landsins. Vegna þess að þessi sjúkdómur fellur ekki undir þessa flokkun fær það þennan kostnað ekki endurgreiddan.
Ég hef því leyft mér að leggja svohljóðandi spurningar fyrir hæstv. heilbrrh.:
1. Hvað veldur því að ferðakostnaður sjúklinga sem þurfa að leita sér lækninga fjarri heimabyggð vegna ýmissa algengra sjúkdóma, t.d. þvagfærasjúkdóma sem oft hrjá aldrað fólk, er ekki endurgreiddur af Tryggingastofnun ríkisins?
2. Á hvaða forsendum, læknisfræðilegum, félagslegum o.s.frv., byggist mat á því hvort kostnaður af tilteknum sjúkdómi er endurgreiddur eða ekki?
3. Er fyrirhuguð endurskoðun á þessum reglum?