Össur Skarphéðinsson (andsvar):
Herra forseti. Það er alveg rétt hjá hæstv. utanrrh. að ég er þeirrar skoðunar að Íslendingar ættu að undirrita Kyoto-bókunina þrátt fyrir að þetta næðist ekki fram. Það hefur ég margoft sagt og ekki dregið dul á og er persónuleg skoðun mín. Ég hef ekki rætt það í mínum hópi en ég held að sumir skoðanabræðra minna í stjórnmálum séu sammála mér um þetta tiltekna atriði.
Að því er varða síðan mismunandi samningatækni okkar og Bandaríkjamanna hef ég lýst skoðunum mínum á því. Sjálfsagt hefur utanrrh. rök fyrir skoðun sinni. Ég hef fært rök mín fram. Ég hef ekki alveg skilið rök hans, það skiptir heldur ekki máli. En meginatriðið er þetta: A.m.k. varðandi annað af þeim tveimur ákvæðum sem Bandaríkjamenn eru að berjast fyrir þá hafa þeir sagt að fari svo að það náist ekki fram muni þeir ekki staðfesta bókunina. Hæstv. utanrrh. hefði að sjálfsögðu verið í lófa lagið að fara sömu leið með afstöðu okkar, þ.e. að undirrita bókunina og segja að við værum að berjast fyrir þessum tiltekna hlut. Í tímans rás hefði hann getað beitt sér, eða sá utanrrh. sem þá situr, gegn því að Íslendingar mundu staðfesta bókunina ef það næðist ekki fram. Svona liggur þetta við af minni hálfu.