Hjálmar Árnason (andsvar):
Herra forseti. Ég skil og virði að sjálfsögðu þetta sjónarmið og tel að ekki sé ágreiningur um það. En ég held að áhættan sé ekki svo mikil. Það er auðvelt að greina á milli kostnaðar og ég tel að svo sé gert almennt í orkufyrirtækjum á milli hins beina kostnaðar og síðan annars kostnaðar.
Vandinn er hins vegar: Hvað er óskyldur rekstur? Hvað er það sem er óskylt í beinni orkuframleiðslu? Fyrirtækjum kann að vera nauðsynlegt að leggja eitthvert fé til áhættusamra verkefna, m.a. til þess að þróa nýja tækni sem kann að lokum að leiða til enn ódýrari orku til neytenda. Einhvers staðar frá þurfa þeir peningar að koma. Það kann að vera áhættufé. Í sumum tilvikum skilar það árangri til fyrirtækisins, styrkir það, dregur úr kostnaði til lengri tíma litið, skapar nýja markaði o.s.frv. Auðvitað þarf alltaf einhver áhætta að vera til staðar. Hins vegar þarf að skilja á milli þannig að stjórnendur og aðrir sem koma að fyrirtækjunum viti nákvæmlega hversu mikið er lagt til þessara hluta.
Hvað varðar einokunina og þær áhyggjur þá hygg ég að umhverfið sé að breytast þannig að einokun á þessu sviði sem öðrum sé smám saman að hverfa.