Ísólfur Gylfi Pálmason:
Herra forseti. Ég vil þakka hv. 2. þm. Suðurl., Guðna Ágústssyni, fyrir að vekja máls á því alvarlega máli sem hér er komið upp. Það er vissulega alvarlegt að um 80% fangavarða hafa sent uppsagnarbréf til yfirmanna sinna. Í raun og veru er mjög erfitt að ímynda sér hvað gerist ef fangaverðirnir ganga út.
Í sumar vildi svo til að ég fór í skoðunarferð ásamt allshn. í fangelsið á Litla Hrauni. Það er einstök lífsreynsla að ganga þar um sali og hitta bæði fangaverði og fanga og kannski hafði ég ekki gert mér fyllilega grein fyrir því, fyrr en þarna inn var komið, í hverju störf fangavarða eru fólgin. Þetta eru greinilega gríðarlega sérhæfð störf þar sem reynir afskaplega mikið á hvern einn einstakling og vissulega er nauðsynlegt að taka á tryggingamálum fangavarða eins og kom réttilega fram í ræðu hv. þm. Guðna Ágústssonar. Við hljótum að geta borið saman störf fangavarða annars vegar og störf löggæslumanna hins vegar. Bæði störfin eru mjög krefjandi og reyna mjög mikið á hvern einn einstakling. Ég held að við getum verið nokkuð sammála um að líkja megi þessum störfum saman.
Eins og fram hefur komið í ræðum manna eru ummæli fangelsismálastjóra ekki til þess fallin að ná sáttum í þessum aðlögunarsamningsdeilum. Við þurfum að gera allt sem í okkar valdi stendur til þess að ná sáttum við þessa stétt.