Össur Skarphéðinsson (andsvar):
Herra forseti. Ég held að hinar siðferðilegu spurningar um lífsýni í sjálfu sér séu flóknari en þær sem varða sjúkraskrána. Í sjúkraskránni eru upplýsingar sem væri í sjálfu sér hægt að rekja hvaðan komu, frá sjúklingnum eða lækninum, ef því væri að skipta.
Í tilviki lífsýnisins höfum við hlut sem einu sinni tilheyrði sjúklingnum og hann einn og sér, án frekari rannsókna, gefur e.t.v. ekki mjög miklar upplýsingar nema um tiltekið sjúkdómsástand sjúklingsins. En ég hefði gaman af því að heyra viðhorf hv. þm. til þeirra upplýsinga sem kunna að vera unnar úr slíku sýni. Hvað telur hv. þm. að yrði um eignarréttinn á þeim upplýsingum? Ætti sjúklingurinn tilkall til þeirra að hans dómi? Ætti hann það alfarið eða sá sem vinnur þær, eða yrði að hans dómi um einhvers konar eignarréttarskiptingu þar að ræða?
Þetta er að mínu mati miklu flóknara mál en varðar einfalda, hefðbundna sjúkraskrá.